Sakin Gezi

Taichi ormanda sakince geziyordu.Köydeki gerizekalı insanlar onun huzurunu bozuyordu.Hepsi işe yaramazın tekiydi.Açıkcası köyün hokageyi olmadığı için köy aptal insanlarla doluydu.Böyle giderse düşman köyler konohaya saldıracaktı ve konoha diye bir yer kalmayacaktı.Taichi sıkılmıştı çünkü köyü onu ilgilendirmesede bunlar hep aklına takılıyordu.Bir an duraksadı.Ardından tekrar yürümeye başladı.Kuş cıvıltıları bile onu rahatsız ediyordu.Etrafına dikkatlice bakındı.Birkaç kuşun yerini belirlemişti.Çantasından yavaşca kunailerini aldı.Kuşların yerini iyice belirledikten sonra hızlı bir şekilde fırlattı.Hedeflediği kuşları öldüşmüştü hepsine kunai saplı can çekişiyorlardı.Birkaç dakika sonra göle gelmişti.Yere uzandı ve gökyüzünü izlemeye başladı.

Başını yere eğmiş öylesine yürüyordu. Nereye niçin gittiğini bilmiyordu. Farkında olmadan ormana gelmişti. Birden önüne düşen; göğsüne kunai saplanmış kuş ile irkildi. Başını bir anda kaldırıp önüne baktı şaşkınlıkla. Ormana geldiğini de o sırada fark etmişti. Biraz ileride elindeki kunaiyi rasgele bir yere fırlatan shinobiyi gördü. Kunaiyi fırlattığı yere baktı; bir kuş daha... Yüzünden hiç eksik olmayan gülümseme gitti yerini çatık kaşlar aldı. Çoktan ölmüş kuşu eline aldı ve yanına gidip üstüne fırlattı. "Kendi zevkin için hiç bir canlıya zarar veremezsin!!" diye bağırdı sinirle. Gölün kenarına uzanmış yatıyordu keyifle... Bu daha da sinirlendirmişti onu. Bir shinobi olması eline geçen her şeyi öldürebilecei anlamına gelmiyordu!

"Kendi zevkin için hiç bir canlıya zarar veremezsin!!" diye Taichiye bağırdı karşısındaki tatlı kız.Taichi ayağa kalktı kızın yanına gitti.Taichi kızın saçından tuttu ve cebinden bir kunai çıkararak saçını kesti."Kendini onlar gibi görmek istemiyorsan hemen buradan uzaklaş." dedi sakin bir ses tonuyla.Kızın gitmediğini görünce.Kızın saçından tekrar tuttu ve onu yere fırlattı.Taichi çantasından birkaç kunai aldı ve kızın etrafına doğru fırlattı."İnanki beni sinirlendirmek istemezsin." dedi fısıldayarak.Ardından yere tekrar uzandı ve gökyüzünü izlemeye devam etti.

Sinirle çatılmış kaşlarının altında şaşkın gözler izliyordu karşısındaki kişiyi. Kendi yaşlarında kırmızı saçlı mavi gözlü yakışıklı biriydi. Ama daha tanışmadan kavga etmeye başlamışlardı. Çocuk hiç istifini bozmadan ayağa kalktı ve Harumi'nin saçlarından sıkıca tuttu. Öfke dolu gözlerini onun ifadesiz gözlerine kitlerken; rüzgara karışan az bir tutam saçı umursamıyordu bile. "Kendini onlar gibi görmek istemiyorsan hemen buradan uzaklaş." Ne yani? Saçını birazcık kestiği için Harumi'nin hemen kuyruğunu bacalarının arasına kıstırıp kaçmasını mı bekliyordu?! Hah! Daha neler?! Bunu anlayan shinobi -kendisine nasıl bu sıfatı yakıştırdığını anlayamamıştı.- tekrar Harumi'nin saçlarından sıkıca tutmuştu. Harumi onun tekrar bir kunai çıkartmasını beklerken sdece onu yere fırlatmakla yetinmişti. Nasıl bu kadar güçlü olabildiğini anlamıyordu Harumi. Tanıdığı veya duyduğu shinobileri aklından geçirdi. Bir an gözleri sonuna kadar açıldı. Karşısındaki Gri Işık olabilir miydi? Kendisine doğru hızla gelen kunaileri son anda fark etti. Ellerini arkasına koyu ve ayaklarıyla kendini geriye ve yukarıya doğru ittirdi. Son anda ellerinin üzerinde yükseldi ve tekrar kendini geriye iterek düzgün bir şekilde ayaklarının üstünde yükseldi. Kunailer daha demin olduğu yerde aşağı yukarı kalbine ve boğazına saplanacak açılarla gelmişti. Şaşkınlıkla bir kunailere bir Gri Işık'a bakıyordu. Başını iki yana salladı; sanki siniri bir anda geçmiş onu yerini korku almıştı. Korkması da normaldi; karşısındaki Konoha'nın efsanevi Gri Işık'ı idi. Kendini kısa sürede toparladı. İçindeki korku da biraz azalmıştı. Bu sırada yerde saçından bir tutam gördü. "Hey! Senin yüzünden saçımı yine kestirmek zorunda kalacağım!!" diye bağırdı. Her ne kadar ondan korksa da bu zayıflığını göstermeyi ne istiyordu ne de gururuna yedirebiliyordu...

"Hey! Senin yüzünden saçımı yine kestirmek zorunda kalacağım!!" diye bağırdığını duyunca Taichi sinirlenmişti.Karşısındaki kızın onu tanıdığını anlamıştı."Sen hala burdamısın!" diye bağırdı.Taichi el mühürlerini yaptı ardından "Suiton:Bakusui Shouha" diye bağırdı.Taichi'nin ağzından sular akmaya başladı.Ardından büyük bir dalga karşısındaki kıza doğru ilerliyordu.Taichi suyun üzerindeydi hızla karşısındaki kıza doğru koşmaya başladı.Kızın tam önünde iken kılıcını çıkardı ve saçını kısa bir şekilde kesti."Artık saçını kestirmek zorunda kalmayacaksın seni küçük velet." diye bağırdı.

"Sen hala burdamısın!" Harumi'nin içindeki korku alevi tekrar yükselmişti. Bu mühürleri tanıyordu; ama yanılmış olmak istiyordu. "Suiton:Bakusui Shouha" Sağ ayağını bir refleks olarak geriye attı. Büyük bir dalganın üstündeydi Gri Işık. Ardından hızla Harumi'ye doğru koşmaya başladı. Harumi kunaisiyle ölümcül bölgelerine gelen darbeleri koruyacak şekilde bir pozisyona geçmişti. Ancak Gri Işık -ismini bilmediği için ona böyle hitap ediyordu- ona zarar vermemeye sanki özenle dikkat edermiş gibi yine saçını kesti. Kalan saçları Harumi'nin omzunu biraz geçiyordu. "Artık saçını kestirmek zorunda kalmayacaksın seni küçük velet." Gri Işık'ın sesi beyninde yankılanıyordu. Hangi akla hizmet bir jounine sataşmıştı ki? Hem de efsanevi bir jounin'e... Yüzü asılmıştı. Haddini bilmeliydi; gururu onun yaşamasını sağlamayacaktı bir savaşta sonuçta... "Özür dilerim..." dedi başı eğikken ve önündeki dev dalgayı umursamadan arkasını döndü ve ilerledi yavaşça. Hatasından ne kadar erken dönse kârdı, değil mi? Ormanın içinde bir ağacın en üst dalına çıktı ve kızıl güneşe dikti büyük mavi gözlerini. Gerçekten saçmalamıştı bir jounine kafa tutarak. Gri Işık'ın kinci olmamasını umuyordu. Akademi'ye normal çocukların aksine çok geç başlamış ve tüm derslerde uyuduğu için her sınavdan kalmıştı. Sadece jutsulara önem vermiş ve kimseden yardım isteyemediği için uzun zamanda öğrenmişti. Güneşin batışı ne kadar da güzeldi... Sanki bir veda gibi, umut ve hüzün dolu. Birden güneşin önünde Gri Işık'ın silüeti belirdi. Kızarmış yanaklarını güneşten saklamak için başını eğdi. Tüm beyni ve kalbi onun ne kadar gözlerini, saçlarını, ses tonunu övüyordu Harumi'nin istemi dışında...

Taichi aslında kızın canını yakmak istemiyordu.Ama bu bir anlık sinirdi.Karşısındaki kız çok tatlıydı kızın yanakları kızarmıştı.Taichi kızın önüne gitti ve kılıcını yerine soktu."Asıl ben özür dilerim böyle davranmamam gerekirdi...Bu arada beni tanıyorsundur ama adımı bilmediğinden eminim.Ben Taichi Uchiha." dedi gülümser bir ifade ile.Taichi ne kadar umursamaz ve kin dolu bir kişi olsa bile bu kıza karşı hemen yumuşuyordu."Ummm bu arada saçların için üzgünüm aslında kısa saçlı kızları severim." dedi gülümseyerek.Taichi bunun saçmalık olduğunu düşünüyordu ama o kızı çok sevmişti.Ne kadar istemesede bunu ona söylemek zorunda olduğunu düşünüyordu.Bunu daha iyi bir söyleyiş tarzı buldu ve "Hmmm sen ve ben...ben ve sen...sen ve ben yani o ormanda do do dolaşalımmı." dedi kekeleyerek.

Gri Işık'ın geldiğini fark ettiğinde yine bir korku dalgasıyla kavruldu tüm bedeni. Kunaisini aceleyle çıkarttı ama sonra ne yaparsa yapsın ona karşı bir şansı olmadığını hatırladı ve kunaisini yere atarak dik bir açıyla sapladı. "Asıl ben özür dilerim böyle davranmamam gerekirdi...Bu arada beni tanıyorsundur ama adımı bilmediğinden eminim.Ben Taichi Uchiha." Şaşkın şaşkın ona bakıyordu. Onca yaptığına rağmen sadece saçlarının kesilmesiyle kurtulmuştu. Şanslı gününde olmalıydı. "Önemli değil.. Ben de Shirou Harumi(soyad-ad şeklinde)" Uchiha-san'ın yüzündeki gülümsemeyi görünce biraz garipsedi; daha demin ki sinirli ifadenin ardından böyle yumuşak bir çehre beklemiyordu. "Ummm bu arada saçların için üzgünüm aslında kısa saçlı kızları severim." Yine kızarmıştı yanakları. Yüzünde garip ve çocuksu bir tatlılığı olan bir ifade vardı. "Hmmm sen ve ben...ben ve sen...sen ve ben yani o ormanda do do dolaşalımmı." Gözlerindeki saf ifade birden yerini dehşete bıraktı. "HİEEKK???!!" şeklindeki bir bağırmadan sonra dengesini kaybedip yere düştü. Hemen ayağa kalkıp üstünü temizledi. Başını eğip üstünde kir var mı diye kontrol etmiş ayağına yatıyordu çünkü iyice kızarımş olan yüzünü göstermek istemiyordu. "T-Tamam... Yani Uchiha-san için bir sorun olmazsa benim için de olmaz..." dedi kısık bir sesle..

Taichi Harumi'nin "T-Tamam... Yani Uchiha-san için bir sorun olmazsa benim için de olmaz..." dediğini duyunca rahatladı.Ama bunun dünyadaki en aptalca şey olduğunu düşünüyordu.Taichi yavaşça yürümeye başladı kafasını arkaya çevirdi ve Harumi'nin de yavaşça geldiğini gördü.Taichi kendini çok zor tutuyordu çünkü etraf huzur bozucu lanet olası kuşlarla doluydu.Taichi kuşları sevmiyordu ama etrafındaki ağaçları çok seviyordu.Bu zamana kadar onun en iyi olmasını sağlayan ağaçlardı.Ağaçlara ne kadar iyi davranmak istesede gücünü tek deneyebileceği cisim ağaçtı.Taichi ve Harumi yolda yavaşça yürüyorlardı.Taichi bundan sıkılmamıştı çünkü huzurluydu.Yanındaki kızı seviyordu çünkü.Buna AŞK deniyordu.Taichi bunun ne kadar saçma olduğunu kabullensede kendini tutamıyordu.Taichi Harumi'ye yavaşça yaklaştı ve sağ kolunu Harumi'in omzuna attı."Orman ne kadar huzur verici.Değilmi?" diye sordu Harumi'ye.Artık bu iş asla saçma değildi.Çünkü Taichi yanındaki tatlı kızı seviyordu.Harumi hariç tüm konohalıları öldürmek istiyordu.Çünkü Harumi onun hayatındaki tek insan idi.

Öylesine yürürken içi huzur ve güven doluydu. Artık o korkudan eser kalmamıştı. Taichi ondan ileride yürüyor kendisi de onu göz ucu ile kontrol ediyordu arada bir. Başını eğmişti ama yere bakmıyordu. Gözünün önünde Taichi'nin yüzü vardı hep. Aklında, kalbinde sadece o vardı. Birden omzunda bir el hissetti. Hemen başını kaldırdı. Taichi ne zaman durup da Harumi'yi beklemişti ki? "Orman ne kadar huzur verici. Değil mi?" Huzur veren şey orman mıydı yoksa Taichi mi karar veremiyordu Harumi. Gülümsedi ve omzundaki elden de cesaret alarak başını Taichi'nin omzuna yasladı. Boyu ondan kısa olduğu için başı onun göğüs kafesi hizasına geliyordu. Onun kalp atışları da Harumi'ninkiler gibi çok hızlıydı. Sadece onun yanındayken böyle hızlı, hayat dolu atıyordu kalbi. Kalbi her atışında "Seni Seviyorum!" diye haykırıyordu Taichi'ye. Ama Harumi'nin beyni bu kelimelerin ağzından dökülmesine izin vermiyordu. Çünkü korkuyordu onun da aynı şekilde hissetmemesinden. Kızıl güneş tam önlerindeydi şimdi. Çok romantik bir ortam oluşmuştu; ve bunu fark eden Harumi'nin yüzü iyice kızarmıştı. Ama neyse ki güneşin yüzlerine verdiği kızıllıktan dolayı pek belli olmuyordu. Taichi'nin bakmadığını düşünüp başını kaldırdı ve onun masmavi gözlerine baktı. Gerçekten çok güzeldi gözleri. O gözlere sonsuza dek bakmak isterdi...

Taichi artık onu tanıdığına emindi.O akademideki en iyi arkadaşıydı.Ama Harumi tembel olduğu için geçememişti.Taichi bir an durdu gözlerini kapattı ve açtı."Artık rol yapmak istemiyorum.Beni tanıman gerekirdi.Ben akademideki en iyi arkadaşın Taichi." dedi soluk bir ifadeyle.Harumi'yi omzundan tuttu ve itti.Taichi elini geriye attı kılıcını sıkıca kavradı.Ardından klıcını hızlı bir şekilde çekti."Ama birazdan öleceksin.Çünkü mangekyou sharingana sahip olmak için seni öldürmem lazım." dedi sıkıcı bir ses tonuyla.Çünkü karşısındaki bir gennin idi.Onu kolaylıkla öldürebilirdi.Şuana kadar Taichi'yi Gri Işık diye biliyorlardı ama aslında o güce susamış bir yaratık idi.Taichi büyük bir kahkaha attı ve bir adım geri çekildi.Ellerini mühür yaptı "Mizu bunshin no jutsu" dedi ölümcül bir ifadeyle.Yanında dört tane su kopyası oluşmuştu.Taichi ve kopyaları hızla Harumi'ye doğru koşmaya başladı.Taichi gözlerini kapattı ve kılıcı Harumi'ye sapladı."İşte bu kadar." dedi.

Misai hafifçe ortaya çıkmıştı.Sadece orada bir yerde gizleniyor ve çakrasını saklamaya çalışıyordu.Birden ortaya çıkınca sakladığı çakrasının tamamı etrafa dağılmış gibiydi.Kendinde bir rahatlama hissetmişti.Hafifçe boynunu tutarak "Tam bir geninden beklendiği gibi çok kolay oldu sevgilim.Sonunda istediğimize ulaşabileceğiz.Artık daha fazla bu Konoha'da kalmamıza gerek yok" dedi hafifçe gülümseyerek.Sakince Taichi'nin arkasına geçerek onun boynuna sıkıca sarılarak hafifçe onu öptü."Onu öldürürken her zamanki gibi çok karizmatiktin aşkım" dedi sevimli bir sesle.Normalde ne kadar korkunç biri olursa olsun Taichi'nin yanında bir kediye dönüyordu.Sadece Taichi'nin yanında olmak bile ona huzur veriyordu.Daha çok Taichi Misai için bir uyuşturucu gibiydi.Onunla olduğunda herşeyi unutuyordu.Dertlerinden kurtuluyor ve serbestçe düşünebiliyordu."Artık istediğimizi aldığımıza göre buradan gitmemiz gerekiyor.Anbular birazdan burada olacaktır" dedi kısık bir sesle tekrar Taichi'yi öperek.Sarı saçları güneşte parlıyordu.Tıpkı bir güneş gibiydi.Masum ve güzel görüntüsü her erkeğin hayalindeki gibiydi.

Taichi gözlerini açtı ve karşısında Harumi yanındada Misai.Misai'nin "Artık istediğimizi aldığımıza göre buradan gitmemiz gerekiyor.Anbular birazdan burada olacaktır" dediğini duyunca başıyla onayladı.Taichi'nin su kopyaları çoktan yok olmuşlardı.Taichi kılıcını Harumi'nin bedeninden yavaşça çekti.Tam Misai ile gidecekken kılıcını Harumi'nin kalbine sapladı.Kılıcını çektiğinde Harumi yere düşmüştü.Taichi kılıcını kılıfına koydu ve ardından "Çok iyi bir iş başardık Shibari Kenshin" dedi fısıldayarak.Ardından Misai'nin yavaşça gittiğini görünce onun peşinden koşarak yanına gitti."Hızlıca çıkmalıyız.Ne kadar canavar biri gibi görünsemde benden asla korkma çünkü seni daima seveceğim" dedi endişeli bir ses tonuyla.Taichi kafasını çevirdi ve Harumi'ye baktığında güneş ışığındaki kanlar büyük bir göz alıcılığı ile parlıyordu.Taichi bu manzaraya doyamadan ayrılmak istemiyordu ama gitmeleri gerekiyordu.Taichi kafasını çevirde ve yola çıkmak için Misai'yi beklemeye başladı.

"Hızlıca çıkmalıyız.Ne kadar canavar biri gibi görünsemde benden asla korkma çünkü seni daima seveceğim"

Misai gülerek "Senden asla korkmayacağımı biliyorsun benim tatlı Taichi'm.Sen daima sevimli biri oldun.Ve şu çocukumsu yüz ifadesini kes.Seni seviyorum şapşal" diyerek onun elini sıkıca tuttu ve kısık bir sesle "Yeni ve zor bir hayat bizi bekliyor.Buraya asla dönmeyeceğiz.Kurallar ve baskı yok.Gidiyoruz" dedi gülümseyerek.Misai Taichi'nin elini bırakmadan hızlıca koşmaya devam ediyordu.Koşarken sarı ve mükemmel derecede güzel olan saçları güneşte parlıyor ve uçuşuyordu.Herkes için Misai gibi bir kız zor bulunur cinstendi.Sevimli,güzel ve sevdiğine sadık birisiydi.Tek sevdiği kişi Taichi'ydi.Taichi onun en iyi arkadaşı,tek arkadaşı ve biricik sevgilisi olmuştu.Onu bırakmak Misai'nin hayatındaki en zor şey olurdu.Misai ona bakarken bile gözlerinden sevgisinin her zerresi okunuyordu.

Misai'nin "Senden asla korkmayacağımı biliyorsun benim tatlı Taichi'm.Sen daima
sevimli biri oldun.Ve şu çocukumsu yüz ifadesini kes.Seni seviyorum
şapşal" dediğini duyunca gözlerini kısdı ve gülümsemeyi bıraktı.Hızla köyün çıkışına doğru ilerliyorlardı.Taichi bir an düşündü ve belki görevin başarılı olmayacağını umdu.Bu çok kötü birşey olurdu.Çünkü mangekyou sharingana sahip olması lazımdı ve Harumi'yi öldürdüğünde mangekyou sharingana sahip olamadıysa Misai ile savaşmak zorunda kalacaktı.Ama onla savaşmak zor olabilirdi.Çünkü Taichi bir canavar Misai bir canavar idi.O anda Misai ona bakınca bunları unuttu.Biraz düşününce bunun iyi olacağını düşündü.Çünkü iki canavara karşı koymak çok zordur dedi içinden.Taichi köyün çıkışına yaklaştıklarını fark etti.Misai'ye bakarak "Bundan sonrasını sen biliyorsun nerden çıkacağız" dedi.

"Bundan sonrasını sen biliyorsun nerden çıkacağız"

Misai ona dikkatlice bakarak "Sen sadece elimi bırakma!Ben seni istediğimiz yere götüreceğim.Merak etme sevdiğim birisini öldürmem" dedi gülümseyerek.Sıcacık,yumuşak eliyle Taichi'nin elini sıkıca kavrıyordu.Onun elini bırakmak ölüm gibi gelirdi Misai'ye.Ondan ayrı kaldığı bir dakikada sıkıntıdan ölmek üzereydi.Onun elinden tutarak ormanda koşmaya devam ediyorlardı.Misai çoktan alın bandını ve jounin kıyafetlerini atmıştı.Üstünde normal beyaz bir tişört ve kısa bir şort vardı.Ayakkabıları ise topuklu bir bottan oluşuyordu.Tek elinde siyah bir eldiven vardı.Biraz daha sportif ve daha güzel bir görünüme sahip olmuştu.Sadece Taichi ile olabilmek için köyünden vazgeçmişti.Doğdupu büyüdüğü köyden Taichi için vazgeçmek onun için zor olmamıştı.Taichi için ölmeyi bile göze alırdı.

Misai hafifçe gülümseyerek "Biliyorum beni seviyorsun ancak gitmeliyiz.Yoksa seni kaybetmeyi göze alamam" dedi ve Taichi'nin elini tutarak onu ayağa kaldırdı ve yavaşça kucağına aldı."Bunu sende bana yapardın.O yüzden sesini çıkarma ve yolculuğun keyfini çıkar" dedi ince ve sevimli bir sesle.Aslında bu ses tonunda kalkmak isteeyecek olan Taichi'ye "Sakın kalkma!Kalkarsan cezasını çekersin" tarzında birşey ima etmek istemişti.Hızlıca sıçrayarak metrelerce yükseldi ve duvarın üstüne çıkarak diğer tarafa atladı.Aşağı indiğinde ayağını hafifçe burkmuştu ancak bu onun için bir sorun teşkil etmiyordu.Her halukarda buradan gideceklerdi.Birkaç chuunin onları farketmiş gibiydi.Elbette onlarıda hesaba katmıştı ancak onlar kendilerini yakalayamayacak kadar düşük seviyeliydiler.Sonunda köyden çıkarak Unutulmuş Topraklara doğru gitmeye başlamışlardı.Bir süre sonra oraya girmiş olacak gibiydiler.Acak yinede yol uzundu.


Out:Devamı unutulmuş topraklarda

Out: Valla Uchiha'larla tamamen Jantuğ ilgileniyor,ama ben Jantuğ'u tanıyorsam bu rp iptal olur.Ha ama yine tanıyorsam bir uçukluk yapıp MS'ini kabul edebilir.Bu sebeple Uchiha'lardan asıl sorumlu kişi Jantuğ olduğu için müdahele etmiyorum.Gelince kendisi ilgilenir.

Out:Rp iptal olmasında zaten %100 olcak diye birşey yok.Olmaz ise arkadaşlık bu aralar düştüğü için olmayabilir ama yinede öldürme ve kaçma rpsi sayılsın.Lütfen

rp out:Şu anda taichi yanımda onun sölediklerini yazıyorum

"Sordum ben ona kabul ediyodu ama kendisine sorun."

diyo sakin bir ifadeyle.

lanet olsun hep aranan insanım :D İlk başta rp partneri olacaktık ama kankam beni öldürüp güçlenmek istediğini söyleyince ben de kabul ettim. Yani en iyi arkadaş olmayı vs. kabul ediyorum. boşuna ölmemiş olayım bari :D

RP OUT:Hocam kör olursun yapma gözünün yağında çift sarılı yumurta kırıyım.