Sakin (!) Bir Hayat

Konu: Sakin (!) Bir Hayat Çarş. Ara. 02, 2009 10:09 pm

Yıllar boyu süren savaş... Bir insana birdefaya mahsus verilen canın savaşlarda bir hiçmiş gibi yok sayılması... Günümüzde dinmeyecek bu savaşın insan üzerinde verdiği etkiler sonsuzdur. Hele ki ölen en yakın arkadaşların, eski takım üyelerin olursa. İşte eski takım üyelerinin hepsini kaybetmiş olan Matsu anıtı inceliyordu. Her ölen bir ismi okuduğunda beynine bir yıldırım daha iniyordu. Aylar boyu görevlerini tamamlarken bile taşı dolduracak tonlarca isim yazılmıştı. Lanet savaş...

Elini her okuduğu ismin üzerinde gezdiriyordu. Bir sonraki isme geldiğinde okumak, hatta o ismi oradan silmek dahi geldi içinden. Eski 2 takım üyesinin isimleride yazılıydı. Onlar çok iyi ninjalardı, kendilerinden bile iyi. Genç bir ninja olup güçlenene kadar olan sürede yandaşlarıyla güçlenmiş, onlarla eğlenmiş onlarla ağlamış onlarla sevinmişti. Onların şuan ölmesi bile kendisini biraz daha karanlığa sürükleyen bir sebebti. Ninja kural kitabında der ki "Bir ninja görevde asla duygularını göstermemelidir" Görev... Kimilerinin keselerini doldurmak için 'piyonları' yolladıkları ve karşılığında önlerine 2-3 kuruş atıp tatmin etmeye çalıştıkları görev. Lanet görev...

1. Hokage-sama. Ölünün arkasından konuşmama gerektiğini kendide biliyordu. Bu en basit görgü kuralından biriydi. Ama genede şuan bir süreliğine uykusundan uyandırılıp konohanın şu durumu kendisine gösterilseydi kimbilir neler olurdu? Kendisi kutsal güçlerle donatılmıştı. Lanetli Uchiha Madara'yı tek başına yenmeyi başarmıştı. Ama konohayı sadece görevlerle kimilerinin kesesine para düşmesi içinmi kurmuştu? Eğer bu sebebten değilse şuan neden bir barış yapılmıyor? En zor görevlere dahi geninleri yollamayı bilenler jouninleri missing-ninleri temizlemesi için yolluyor. Kendi sonlarını kendileri hazırlıyorlar. Şimdide kök anbularıyla uğraşılıyor. Hokagaye bağlı olmayan üst düzey ninjaların tehlikeli kişileri öldürüp konohanın yaptığını açık etmeleride tam bir baş belası. Lanet kök anbular...

"Artık yeter. Devlet işlerini düşünmekten bıktım. Zaten yeni takımımıda eğitmeye başlayacağım. Yaramaz veletleri bulamıyordum zaten. Meditasyon yapmalıyım. Son günlerde jutsularımda güçsüzleşti. Kakashi-senpai'nin bana öğrettiği raikiriyi geliştirmem lazım. Of belki sıradan bir çiftçi olmayı şuanki stres ve ölüm dolu hayata yeğlemeliydim..."

Özel kılıcını eline aldı. Uzun bir kılıçtan normal bir kılıç şeklini aldı ve yere sapladı. Tam anıtın önündeki toprağa saplamıştı. Ardından meditasyon için yere çöktü. Meditasyon yapmak üzereyken gökyüzüne baktı. Küçüklüğünde beri ilgi duyduğu gökyüzü ona gülümsüyordu adeta. Gene söyledikleriyle yaptıkları bir olmamıştı. Rahat çime uzanıp gökyüzüne baktı. Ruhundaki huzursuzluklar onun görüşünü dahi engelliyor, gökyüzünde adeta ölen ninjaları görüyordu...

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Perş. Ara. 03, 2009 6:04 pm

Ölüm, insanın başına gelecek en kötü şey olarak görülür taa tarihin başından beri ama bunun böyle olmadığı uzun zamandır biliniyordu. Ölümden daha kötü şeyler de vardı, hatta bunlar öyle şeylerdi ki ölüm sadece o şeyleri yaşayan insanlara huzur getirirdi. Kasai böyle bir durumda olduğunu hayal etmemişti hiç veya doğduğunda başına bunların geleceğini bilemezdi. Zaten bilseydi eğer şuanda doğmayıp ruhlarla birlikte özgürlük ve barışın hakim olduğu bir yerde olurdu. Düşüncelerinden bir an önce sıyrılıp bulunduğu yerin ona verdiği bu kasveti üzerinden atmak istiyordu.

Ve başardıda, yapması gereken tek şey Sensei'ini bulup bugünkü antremanlarına başlamaktı. Güzel bir antreman olmasını bekliyordu, çünkü keyfi yerinde değildi ve sıkıcı şeyler yapmakta pek hoşuna gitmezdi. En azından böyle bir günde, aslında o hiç bir zaman sıkıcı işler yapmak istemezdi. Şuanda bir savaşta olmayı buna yeğlerdi, bir daha düşününce savaş yerine barışın hakim olduğu bir yerde olmayı tercih ettiğini anladı. Toprağın üzerinde ki çimlere bastıkça bükülüşlerini ve ardından tekrar düzeldiklerini izledi. Bu çok hoşuna gitmişti, ne olursa olsun asla ölmüyorlardı.

Üzerlerinde bin tane ayak gezmişti belkide o ana kadar ama hiç bir zaman ezildikleri için ölmemişlerdi. Hatta onlar ezilmemişlerdi bile, sadece belli bir süre boyunlarını büküp ondan daha üstün kişinin geçip gitmesine izin vermişlerdi. Sonuçta başka yapabilecekleri bir şey yoktu, ellerinden gelen başka bir şey yoktu. Bu büyük güce karşı koyamıyorlardı. Bu her ne kadar bir çim için geçerli olsada insanlar için farklıydı. Ama bunu anlamak istemeyen insanlar o kadar fazlaydı ki, başkalarına boyun eğenler, sırf güçsüz oldukları için ezilenler ve karşı çıkamayanlar.

Üstelik güçlü oldukları halde bunu yapamıyorlardı. Çünkü onlara sürekli güçsüz oldukları söylenmişti, başkalarının yaptıklarıyla etkilenmişlerdi, oysa deneselerdi onlarda bu tür şeyleri yapabilirlerdi. Sadece özgüven eksikliği, herşey bundan kaynaklanıyordu. Sensei'nin bulunduğu yerde ki ağacın üstüne tırmandı. Yere çok uzak olmayan bir dalına oturup "Ne zaman başlıyoruz" dedi her zamanki soğuk ses tonuyla. Daha kimse gelmemişti, her zamanki gibi takım arkadaşları ondan sonra geliyorlardı.

Konoha Jounin Mesaj Sayısı : 159 Kayıt tarihi : 30/11/09

Uchiha Kasai'nin her adımla kendisine yaklaştığını kulaklarıyla ve çakrasını hissederek zaten öğrenmişti. Gözleri kapalı bir şekilde yere uzanmıştı. Diğer takım üyelerinin gelmemeleride kendisinin böyle gayri-ihtiyarı davranmasını sağlıyordu. Aklından anıt, ölüm ve kanla ilgili herşeyi çıkarmayı isteyerek ayağa kalktı. Hala gözleri kapalıydı. Çakrası onun 3. ve 4. gözleriydi. Kulakları onun 3. ve 4. kulağıydı...

Kasainin bulunduğu dalı iyice baktı ve arkasını döndü. Bir anda eline 4-5 tane shurikin alıp ağacaın dalına doğru fırlattı. Amacı kasaiye zarar vermek değil ağaca zarar vermekti. Ona bugün savunma eğitimi verecekti. Belki kendi yetiştirdikleri bir kuvvet olup ölüme dur diyebilecek bireyler olarak iş görecekti. Kendisinin bir jinchuriki olmasıda akatsukiyi konohaya çekiyordu. Ayrıca konohada 9 kuyruklu bijuu nun mühürlendiği anbu üyeside kulağına gelmişti. Akatsukinin ilk hedefi konoha olacaktı, hemde kiriyle olan soğuk savaşın içindeyken...

Konohanın bu zor zamanda ne yapılacağı bilinmez ama uchiha kasainin ne yapacağı bilinirdi. Yeni öğrencileri olsada onların kişiliklerini tamamen anlamıştı. Kasai şimdi sharinganından yararlanıp saldırılarını görmeye çalışacaktı. Ve diğer dalların arasında saklanmayı deneyecekti. Yani en azında kendisi öyle düşünüyordu. Kasai'yi bugün epey zorlayacaktı çünkü. Chuunin sınavlarına kadar zaman vardı. Kendilerini en yeni geninler olarak adlarını yazdıracaktı. 1 Yıl onları chuunin yapmak için yeterli gücü versede yeterli deneyimi ve yeterli hüküm verme yeteneklerini geliştirecekmiydi? Bunu o değiştiremez yaşadıkları olaylar değiştirirdi...

2 Eline üçer shuriken daha aldı. Sağ ve sola doğru falsolu bir şekilde fırlattı. Shurikenler sağdan ve soldan kasaiye doğru gelmekteydi. Bu şimdilik kolay bir saldırıydı. Ama birkaç jutsu kullandıktan sonra neler olacağını büyük bir keyifle izleyecekti...

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Perş. Ara. 03, 2009 7:32 pm

Ağacın üzerinde beklemek zaman kaybı gibi geliyordu. Belki de kalkıp gitmeliydi burası çok sıkıcıydı. Üstelik kimsenin geleceğide yok gibiydi. Aslında başkalarının bu umursamaz tavrından nefret ediyordu. Köyleri savaş içindeydi ama herkes geç kalıyordu antremana, sanki bundan daha önemli bir işleri varmış gibi. Köyden daha önemli ne işleri olabilirdi ki zaten? Eğlenceli bir şeyler olsaydı eğer burada kimsenin kaçırmayacağına emindi. Güneş tamamen kaybolmuştu, etrafta zifiri bir karanlık vardı neredeyse, tabi yıldızlar ve ay bunu bozuyordu.

Esneyerek bulunduğu dalın üzerinde gerindi. Gerinirken üzerine doğru gelen shurikenleri fark etmişti. Dala oturur pozisyonda olduğu için gerinince geriye doğru gitmişti. Daldan neredeyse geriye doğru düşmek üzereydi, shurikenler onun kafasına doğru geldiğinden kendisini geriye doğru bıraktı. Gözlerini bir saniyeliğinede olsa kapatmıştı, neden olduğunu anlamasada bu andan huzur duymuştu. Şuanda kaçmak yerine kendisini daldan baş aşağı sarkıtıyordu. Shurikenler ona yaklaşamamıştı bile ama ayağının üstünden geçerkenki rüzgarlarını hissetti.

Ayaklarını daldan kurtararak kendisini aşağıya doğru bıraktı. Ve yere değmeden önce takla atarak ayaklarıyla yere sağlam bir iniş yaptı. Kalktığında saçları dağılmıştı ama yüzünde bir gülümseme vardı, henüz kıpırdamamıştı. Sensei'i bir şey düşünüyordu bunu anlamak yüz ifadesinden bile şuanda çok kolaydı. Bu seferde üzerine doğru üçü sağdan üçüde soldan olmak üzere altı shuriken fırlatmıştı. Henüz sharinganını açmamıştı, henüz ihtiyaç duymuyordu o bunu kullanmadanda büyük bir ninjaydı.

Chakrasına yoğunlaştı, shurikenlerin hepsi ona çarptı ve o havada süzülürken bir anda küçük bir duman bulutuyla kütüğe dönüştü. Yanda ki bir çalıdan bir tane shuriken fırlattıktan sonra bulunduğu yerden klonunu çıkararak hızlıca Sensei'ine doğru koşmaya başladı. Klonun hemen arkasındanda o koşuyordu. İlk hamle klonun ikinciside Kasai'nin olucaktı, bunun basit olduğunu biliyordu ama etkilide bir plandı. Sensei'i böyle savaşmaya devam ettiği sürece o da böyle hamleler yapıcaktı her seferinde.

Konoha Jounin Mesaj Sayısı : 159 Kayıt tarihi : 30/11/09

Çocuğun her saldırısını çakra gözleriyle izlemişti. Davranışlarını bir bir ölçüp biçiyor, tartıyordu. Belkide soyunun Uchihadan gelmesidir ki gücünü harcayıp shurikenleri bloklamamış aksine onlardan kaçmıştı. Kendisine göre hiç gerekmedikçe gelen uzun menzilli silah saldırısını kendi silahıyla bloklamamalıydı. Bu kişiyi yorar ve gerçek bir jutsu saldırısında kaçacak çakrayı elinden alırdı. Bunun birçok örneğini görmüş ve yanlış yetiştirme stilinden dolayı birçok kiri ninjasını öldürmüştü. Kendi köyüde bu tür hatalar yapsada bizzat hokageye raporlar yazarak bu sistemi öğrencilere söylenerek bilinçlendirilmesini istemişti. Ve bu olayı daha kasaiye anlatmamıştı. İçgüdüselmi yoksa bu çocukta gerçek bir potansiyelmi vardı pek bilemiyordu...

Aşağıya inip kawarimi yaptığında önce birkaç saniyeliğine yerini kaybetmişti gerçektende. Belkide kendisini ciddiye almasını istiyordu. Birkaç saniye sonra 2 kasai kendisine doğru koşturuyordu. Basit olsa bile böyle bir şaşırtma jutsusunu kullanmıştı. Ama unuttuğu birşey vardıki çakra miktarını iyi hissedebilen, yani en azından bir jounin in yakınındaki 2kişinin çakrasını hissedebildiği idi. Bunsin no jutsunun bir azizliğidir ki kage bunsin kadar mükemmel olmadığıdır. Kage bunsin çakraları 2 ye ayırarak klon yaratırken bunsin no jutsu çakranın çok azını kullanarak yaratmaktadır. Çakra dengeleri böylece bozulmaktaydı. Genede iyi bir saldırı...

Klonun kendisine koştuğu anda Shunshin no Jutsu ile gerçek Kasainin arkasına ışınlandı ve o an sırtına bir tekme attı. Tüm gücüyle olmasa bile kendisine göre canının yakacak bir biçimde attı. Onun eğitimi sert ve disiplinli olmalıydı. Aynı bir savaş gibi olmalıydı, acıma yoktu. Çünkü gerçek bir savaşta rakibi ona acımayacaktı...

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Perş. Ara. 03, 2009 8:04 pm

Planı güzel gidiyordu, aslında tek yapabildiği bu değildi. Elinden gelen en iyi saldırıda bu değildi. Sadece şaşırtma taktiğini kullanıyordu, ne yapması gerektiğini fazla düşünmemişti. Aslında doğal olarak bunları yapıyordu, daha çok içgüdüsü ile aklını birleştirip kullanırdı. Çünkü ikisininde ona çoğu zaman yardımı olmuştu, bunları ayrı ayrı kullanmaktansa ikisininde bir orta yolunu bulur veya bir şekilde onları birleştirirdi. Tabi bunu ne kadar yapabildiğini bilmiyordu, ninjalık onun doğasında vardı.

Yani bir şeyleri yapmak için zorlamasına gerek yoktu, aklına o savaşlar geldi. Sensei'nin üstüne doğru koşarken bir anda kendisini o savaş alanında gördü. Neden bilmiyordu ama kısa bir anlıkta olsa onu gerçekten düşmanı gibi görmüştü. Onu ölüme çok yaklaştıran o adam gibi görmüştü şans eseri onun boş anını fark edip bunu avantajına çevirsede o sırada hissettiği bütün korku kaybolmuştu. Savaş alanındaki ilk savaşında yaşadığı bu olay onun korkusunu sona erdirmişti. En azından o günden sonra bir daha hiç bir şeylerden korktuğu olmamıştı.

Sensei'ne vurmak konusunda tereddüt etmiyordu çünkü karşılanacağını biliyordu, ona bir çok şey öğretmişti Sensei'i ve bunları kullanmaktanda çekinmiyordu. Ve üzerine koştuğu, saldırdığı kişi bir anda yok olmuştu. Kalp atışlarının hızlandığını fark etti. İçinden lanet etti klonunu anlamıştı, arkasında olduğunu hissetti ama geç kalmıştı. Sırtını yediği tekme ile o anki hızınında etkisiyle dengesini kaybedip yere düşmüştü. Bu en sevmediği tekniklerden bir tanesiydi çünkü bu hızın karşısında kolayca av olunabilirdi. Yinede bunu öğrendiğine seviniyordu. Nefes alış-verişi hızlanmıştı, sırtında ki ağrı hızlı bir şekilde olmasada geçiyordu.

Ağrıyan yerlerinden sırtına tekma atan ayağın büyüklüğünü bile az çok anlayabilmişti. Elleri topraktan kirlenmişti, ayağa doğru kalktı. Üstü başı toz toprak olmuştu, Sensei'nin bilmediği bir tekniği vardı ve bunu henüz kullanmayacaktı. Sharingan'ını açtı, böylece hareketleri belli bir seviyede engelleyebilecekti. Sonunda ciddi bir şeyler yapıyorlardı, aklına bir fikir geldi. Olduğu yerden kımıldamıyordu sadece gözlerini Sensei'ne dikmişti. "Olanlar hakkında konuşacağımızı söylemiştin, Sensei. Sanırım şuanda tam sırası.." dedi olanlar gerçektende ağır bir yük gibi omzuna binmişti. Ama şuanda bunu konuşmak istiyordu, artık konuşup kurtulmak istiyordu.

Konoha Jounin Mesaj Sayısı : 159 Kayıt tarihi : 30/11/09

"Neyi bilmek istiyorsun? Yaşanan bu katliamın kimin suçlusu olduğunumu? Gözlerimizin önünde ölen onca ninjanın piyon olarak görülüşümü?"

Sinirlenmişti ama fazla belli etmemeye çalışıyordu. Zaten düşüncelere dalıp gitmiş ve yeterince ruhunu rahatsız etmişti. Derin bir nefes alıp vererek sinirini yatıştırdı. Eli bir an özel silahına gitsede bu ağır kaçacağini biliyordu. Belinden 2 tane katana çıkardı. Bir tanesini hızlı bir şekilde kasaiye fırlattı. Birtanesini ise savaş pozisyonuna getirerek Kasaiye tuttu

"İlk saldırıyı senden bekliyorum..."

Bir saniye kadar sustu. Gelecek saldırıyı savuşturmak için beklerken savaş konusu geldi. Sinirini bastırırarak konuşmasını sürdürdü

"Savaşın bir kan davasına dönmesi çok açık. Kimse 'şu savaşa dur diyeyim' demiyor. Ya kiri ya konoha. Ayrıca konohaya tehditler var. Akatsuki ve Otagakure."

Akatsuki dediği anda hafifte olsa biraz ürpermişti. Öyleki bu çocuğa bijuularla ilgili şeyleri söylememeliydi. Zaten şuan gerçekten tehlikeliyken, en azından şimdi söylememliydi. Akatsuki saldırdığında belki bilmeleri gerekecekti...

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Perş. Ara. 03, 2009 8:54 pm

Gerçektende neyi bilmek istiyordu. Yaşanan onca şeyin ardından gerçekten bilmek istediği ne vardı. Bir sürü şey aklını kurcalıyordu belkide binlerce soru bunu dışına yansıtmıyordu artık, çünkü uzun süredir bu şekilde düşüncelere dalıp gidiyordu. Yaşıtlarının aksine çok daha olgun birisiydi o sırf bu yüzden çoğu zaman savaşlarda onunda fikri alınırdı. Bir çok savaşta Jounin'in etkisinin yanında onunda büyük bir payı olmuştu. Gerek düşünce gereksede savaştaki başarısından dolayı. Şuanda da o zamanlardan biriydi aslında aklına gelen düşüncelerin hepsini tek tek sorabilirdi ama bu zaman kaybı olurdu. Sadece bilmek isteyeceği önemli olan ve yapboz parçalarını tamamlayacak sorular sormalıydı.

"Neden birileri ölmek zorunda? Barış neden sadece ölümle sağlanıyor?"

Sesi bir buzdan bile daha soğuktu ama aynı zamanda o anki tonundan acı çektiğide anlaşılıyordu. Bunları sormak bile ona acı veriyordu, savaşı gördükten sonra onun istediği tek şey barış olmuştu. Boşuna birilerinin ölmesine razı olamazdı. Ölüm olmadanda barışın sağlanmasını istiyordu. Bir iç çekti, üzerine doğru gelen kunai hızlıydı ama rahatça görebiliyordu onu. Üzerine kalan katanadan bulunduğu yerde bir adım sağa çekilerek kurtuldu katana yanından geçip gideceği anda onu tutacağından yakalamış ve usta bir şekilde etrafında çevirip savaş pozisyonunu almıştı.

"Peki ya Akatsuki? Onların amacı nedir?"

Saldırı için hazırdı kırmızı gözleri karanlıkta bir şeytanınki gibi parlıyordu. Ölüm istemeyen bir şeytan, barışı arayan bir şeytan. Katanayla daha öncede savaşmıştı o yüzden bu konuda bildikleri vardı. Bir anda Sensei'nin arkasında belirip kılıcını ölümcül olmayan bir yere doğru saplamaya çalıştı. Shunshin'i neredeyse Sensei'i kadar iyi yapabiliyordu. Ama daha öğrenmesi gereken çok şey vardı. O yüzden şimdilik bu küçük saldırılarla yetinmesi gerekiyordu, hem çakrasını saklamak hemde rakibin dikkatini dağıtmak için.

Konoha Jounin Mesaj Sayısı : 159 Kayıt tarihi : 30/11/09

Sözlerini ve davranışlarını şöyle bir tarttı. Asla düşüncelerini silah zoruyla öğreten biri olmamıştı, öğretmeye çalışmamıştı. Öğrencilerinin düşüncelerinden bile etkilenmesini istemezdi. Her bireyin bir aklı vardı ve düşünceleri istediği yönde gelişirdi. Bu özgürlüğü onlara vermek içn çok çalışıyor ama akıllarına birçok konuyu sokara beyinlerini ve düşüncelerini şekillendiriyordu. Şimdi ki soru ise kendi düşünüdkleriyle alakalıydı. Sakince yanıtlamakla yetindi

"Bir eşya neden yere düşer? Eşya yere düşmesinde yer çekiminin mi yoksa eşyanın ağarlığınınmı etkisi vardır? İkisinininde etkisi olduğu açıktır. Eğer yer çekimi olmasa eşya yere düşmez, eşyanın kütlesi olmasa havada asılır kalır. Aynı bunun gibi bağlantılıdır ölüm ve yaşam. Ama bunun ötesine dur diyebilecek bir anlaştma yapılsaydı yapılabilirdi. Şimdi ise iş kimin daha güçlü olduğu ile ilgili. Eğer bu noktaya gelmeseydik..."

Son cümlelerini biraz huzursuzlukla söyledi. Yönetime karşı düşünceleri değişiyordu. Asla ilk hokagelere bir sözü yoktu. Hepsi alanında en iyiydi. Herşey yeni gelen hokagalerin sadece güçleri yüzünden seçilmesi ile olmuştu. Yaşlıların, yani bu hokagaleri seçen konseyin beceriksizliği ve gerçekten yaşlı oluşları konohanın sonunu yavaş yavaş hazırlamıştı. Kendi shinobileri tarafından korunması ile kimse onlara dur diyememişti. Şimdi ise bunu sıkıntısı yaşıyorlardı...

İşte bu düşünceler üzerindeyken önünden bir anda kaybolduğunu farketti. Peh. Gerçekten kasai'yi ölen takım arkadaşına benzetiyordu. Aynı klandan oluşu ve yüzlerinin, kişiliklerinin herşeyinin ona benzemesi kasaiye karşı bir ilgi duymaya yönlendirmişti. Ama bu savaş yıllarında bile duyguları körermişti. Kendisini tekrar toplaması uzun sürecekti. Hemde kasai ve diğerlerini sevmekten çok onları düşmanlara karşı en iyi şekilde yetiştirmeliydi. En acımasız ve en katı şekilde...

Arkasında oluştuğunu farkettiği an kawarimi ile kaçtı. Ama kılıcın ucu hafifçe sırtına deymişti bile. Bu çocuğu gerçekten küçümsemişti. Şimdi ise ona çakrasını korumayı gösterecekti. Sharinganını nekadar açık bırakırsa okadar yorulacağından ve çakrasını bitireceğinden planını belirlemişti! Kunai ve shurikenlerini kontrol etti. Patlayan notlarınada baktıktan sonra hızlıca mühürleri yaptı

Raiton Kage Bunsin No Jutsu

Saf elektrikten oluşan 5 tane kage bunsin yarattı. Bu özel jutsu kage businden daha iyiydi. Çünkü bir tuzağı içinde barındırıyordu. Onlara yakın saldırı yapıldığında yok oluyorlardı fakar raitonun gücü ile elektriğin gücünü gerçekten hissediyorlardı...

5 + 1 Matsu aynanda kunai ve shurikenlerle dört bir yandan atmaya başladı. Çok hızlı atmıyorlardı ama genede kasaiyi zorlayacak bir biçimde atıyorlardı!

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Cuma Ara. 04, 2009 5:22 pm

Kılıcının avcunun içine daha da fazla yerleştiğini hissetti, çünkü kılıcı çok azda olsa Sensei'nin sırtına değmişti. Bunu hissetmek bile içindeki savaş anılarını ortaya çıkarmıştı. O anda herşey değişti görüntü değişmişti, yine bir kabusun içine girdiğini anladı. Hemde yine uyanıkken olmuştu, bazen bunun bir genjutsu olduğuna inanmak ve birisi yüzünden böyle olduğunu düşünmek istiyordu. Kılıcını önündeki adamın tam kalbine batırmıştı, bunu hiç acımadan yapmıştı. O adamın çocuğu varmıydı, karısı varmıydı veya onu seven dostları varmıydı düşünmemişti. Bunu yapmak zorundaydı, eğer o bunu yapmasaydı adam bunu ona yapıcaktı.

Bu bir savaştı ve iki taraftan birisi bunu acımadan yapmak zorundaydı. Yüzüne adamın ağzından çıkan kanlar gelmişti. O son andaki anı o görüntüsü içini burkmuştu, adam yere düştüğünde kılıcını çıkardı. Kan vücudunun belli bir bölümünü sarmıştı adamın, o açık yaranın hemen yanında kanların daha yeni yeni ulaştığı bir resim vardı. Ailesiyle birlikte çektirdiği bir resim, Kasai'nin kalbi sanki kılıç batırılmış gibi yandı. Bunu o adama nasıl yapmıştı. Havayı yaran kunai ve shuriken sesleriyle kendisine geldi. Onları görmesi çok geç olmamıştı karşısında ki klonlara baktı, sensei'i aralarındaydı bunu biliyordu ama nerede olduğunu anlayamamıştı.

Çakraya yoğunlaşılacak zamanı da yoktu, elini hızlıca dizinde bulunan çantaya götürüp oradan iki elinede bir kunai aldı. Bir tanesi kıyafetinin kol kısmını yırtmıştı ama o geri kalanlardan Sharingan yardımıyla gelenlerden sağa sola atlayarak ve kunaileriyle engelleyerek kurtuluyordu aynı anda "Ben savaşı durdurabilirim, buna inanıyorum" dedi. En sonunda üzerine gelenlerin bitmeyeceğini hissetmeye başlamıştı, daha fazla yorulmak istemediğinden üzerine gelen beş shurikenden kurtulmak yerine olduğu yerde kaldı. Yakınında bir ağaç ve çalılar Shurikenlerin ona çarpmasıyla ufak bir duman ile kütüğe dönüşmüştü.

Çalıların arkasında görünmeyecek bir şekilde duruyordu. Terlemeye başlamıştı bu iş gerçekten biraz daha kızışıyordu klonları ve Sensei'ni tek bir hamlede alt etmeliydi. Bununda ne olduğunu biliyordu bunu kendisi bulmuştu ve şuana kadar hiç bir yerde kullanmamıştı. Sensei'nin ne düşüneceğini merak ediyordu, çünkü bu daha önce görülmemiş bir teknikti. Hızla el mühürlerini yaptı bu işte gerçekten çok iyiydi. Ardından sol eliyle sağ elinin bileğinden yakalayıp toprağa avuç içini yaslamıştı. Bir kaç saniyenin ardından Sensei'nin ve klonlarının bulunduğu yerin etrafından balçıklar sızmaya başlamıştı, bu şey o kadar sessiz oluyordu ki fark edilmesi bile çok zordu. Bir anda o balçıklar şişmeye başladı, etraflarında bir çok yerde de aynı balçıktan yükselen baloncuklar vardı. Ve hepsi patladı, bunun mesafesi çok fazla olmasada küçük bir teması bile ciddi yanmalara neden oluyordu. Kasai merakla olacakları bekliyordu..

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Cuma Ara. 04, 2009 5:37 pm

Kasai'nin anılarını düşündüğünü biliyordu. Çok dalgındı ve Sharinganı olmasa shurikenleri göremeyecekti. Bu anıt onları gerçektende duygusallaştırıyordu. Burası onun Bijuu sahibi oluşuna kadar tüm geçmişini derinden sarsıyor, kendisini son derece sinirli ve asabi yapıyordu. Hatta burası onun Missing-Nin avlama görevlerini hatırlıyordu. Kendine has bir bingoo book'u vardı. Sadece en önemli ve konohoya karşı ninjaların yer aldığı... Çoğunun üzerinde X vardı. Hernekadar onlar düşmanları olsa bile can almayı doğru bulmuyordu...

Şimdiki söylediği söz ise onu derinden sarsmıştı. Aslında sevinçliydi, bilinçli birer öğrencileri vardı. Ama kendi fikirlerinin içinde kapılıp gitmesini istemiyordu. Onu özgür ve has iradesine bırakacaktı. Kendi fikrinde yanlışlıklar olup olmadığını kasai ona istemedende olsa ortaya çıkarabilirdi... Bunları düşünmesi bile çok anlamsızdı. Son günlerdeki gücünün düşmesi bu duygusal olaylara bağlı olduğunu düşünüyordu...

Kasai'nin bir an ortadan kaybolduğunu anlayınca jutsu kullanacağını sezmişti. Genede neler yapacağını görmek için klonlarını orada bıraktı ve bir dal yukarıya sıçradı. Biraz sonra olacak olan o balçığı hiç bilmiyordu. Gerçekten kendini geliştirmişti. Okadar güçlü bir jutsu olmasada yanma etkisini klonları üzerinde görmüştü. Tüm klonları dağalmıştı. Yavaşça aşağıya indi

"Fikirlerine katılıyorum. Burası biz erkekleri bile duygusallaştırıyor. Omana gidelim. Orada teknikler üzerinde çalışırız..."

Yavaşça ormanın içlerine doğru gitmeye başldılar (Ormandaki genin kesme konusundan devam xD)

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Aris koşarak Kasai'nin çakrasının bulunduğu yöne doğru gitmeye başlamıştı.Kasai kendisine bugün Sensei'leri ile buluşacağını söylemişti.Ancak oraya gitmemesi gerektiğini düşünmesine rağmen yinede oraya gidecekti.Gitmeye mecburdu çünkü Kasai'ye birşey olursa ona yardım etmek için orada bulunmak istiyordu.Kendini bilmedende olsa kahramanlar anıtında bulmuştu.Kasai'yi karşısında görüyordu.Onun dalgalanan siyah saçları ve biraz parçalanmış gibi görünen kıyafeti."Kasai!" şeklinde ince bir sesle bağırdı.Biraz daha hızlı koşmaya başlamıştı.Ona doğru koşarken arada bir tökezliyordu ancak koşmaya devam ediyordu.Kasai'nin yanına vardığında nefes nefese kalmış olan Aris "Kasai!Bu halin ne böyle!?Burada ne oldu?" dedi meraklı ve heyecanlı bir sesle.Kalbi deli gibi atıyordu ve çok korkmuştu.Kasai'ye birşey olmasından çok korkmuştu.Korkuyla ona doğru bakıyordu."İyimisin?" diyerek elini Kasai'nin yüzüne koydu.Kasai'nin yüzü buz gibiydi.Çok yorulmuş olmalıydı

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Cuma Ara. 04, 2009 7:26 pm

"LANET OLSUN! HER ZAMANKİ GİBİ HEP GEÇ KALIYORUM!" diye bağırarak koşmaya devam etti Ame. Nyoru ile konuşmaya kaptırmıştı kendini ve antreman tamamen aklından çıkmıştı. Bunun hiçbir affedilir tarafı yoktu. Ame'ye göre, zaten Ame beceriksizin tekiydi. Savaşta da hep böyle olmuştu. Sadece saldırıyordu, umutsuz vaka ve çoğu zaman elinden bir şey gelmezdi.
Kafasını bir ağaç dalına çarpmaktan son anda kurtardı. Düşüncelerini şimdiye odaklaması gerekiyordu. En azından bu kez bir şeyleri iyi yapmalıydı. Geç kaldığı zamanı telafi etmeliydi. Yoksa asla Hokage olamayacak...
Kasai ve Sensei'sinin çakrasını anıtın yanında hissedince hızını daha da arttırdı. Antın yanına vardığında hafif bir şok yaşadı. Sanki birileri burada dövüşmüş gibiydi. Kasai'yi yaralı görünce neler olduğunu anladı. Sensei'si ile kasai dövüşmüş olmalıydı.
Ame kılıcını kınından çıkartarak Kasai'nin önüne atladı. O sırada Aris de Kasai'nin yanına gelmişti.
"Sensei, dövüşe biz de katılıyoruz!" dedi Ame, hafif bir gülümseme ile.

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Cuma Ara. 04, 2009 8:05 pm

Rp out: Sadece bilin diye söylüyorum yaralı değilim kıyafetimin kol kısmında bir yırtılma var o kadar xD

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Out:Biliyoruz benim karakterim birşey var sanıyo sadece

Konu: Geri: Sakin (!) Bir Hayat Cuma Ara. 04, 2009 9:12 pm

Out: Benimkide aksiyon var, yoldan geçiyormuşta kahramanlık taslamaya dalmış gibi :D

» Sakin Gezi