Yeni bir kurban

Köye ağaçların üstüne kona kona giderken duyduğu şeytani ve tüyler ürperten kahkahayla durup yere indi.Uzaktan etrafı süzdü.Kahkahanın sahibini neyin böylesine güldürdüğünü merak ediyordu doğrusu.Acelesiz adımlarını sesin geldiği yöne götürdü.Deli kahkahanın sahibi kahkahanın atılış şekline ancak bu kadar uygun olur denilecek tipte biriydi.Kırmızı tondaki kıyafetlerine gerçek kan damlaları sıçramıştı.Tam önündeyse bir dişinin cesedi duruyordu.Gözlerini kısıp normal bir insana vahşet denilecek mekanı süzdü.Hiç ürkmemişti ya da kırmamıştı.Sadece bıkkın bir surat ifadesi vardı.Üstünün kanlanmaması için tereddütle kahkahanın sahibine yaklaştı.Suratını suratına yaklaştırdı ve kahkahasının dinmesi için bekledi.Dindiği zaman kısık gözlerine uygunca fısıldadı.
"Bu kadar gülecek ne olduğunu öğrenebilme yetkisine sahip miyim acaba?"
Doğruldu ve öne düşmüş saçlarını geriye attı kibirlice.Ayağına takılmaması için cesedi ayağıyla yana itledi.Ne berbat kokuyordu kan... Ormanın huzurlu görüntüsünü hangi nedenle kirlettiğini merak ediyordu.Ayağıyla hafif dokunarak pek cesedi hareket ettiremese de içi rahata ermişti nedense.Eğilip cesedin suratına baktı.Güzel bir kızdı.Belkide sevgilisiydi onun ve o da sevgilisinden intikam almıştı... Tahminleri kesip yeniden bu yabancıya döndü.Gözleri piskopatça görünüyordu.Bu bakışlar ilk gördüğü zaman olduğu gibi yine onu korkutmuyordu lakin içine çıplakmış gibi bir duygu yerleşmişti.
"Bana öyle bakmassan bu bayanı memnun etmiş olursun..." dedi suratsızca.Tuhaf bir gündü.Önce Kasai,sonra bu ruh hastası görünümlü kişi...

Ayini bittiğinde Kaine yavaş yavaş tekrar -insan- haline dönmeye başlamıştı. Sırtındaki silahı yüzünden kılıcını koyacak bir yer bulamamıştı henüz. Kıyafetinin üst kısmı yırtılmıştı, ve gövdesindeki bandajların üzerinde kan lekeleri vardı. Bu sırada kendisiyle konuşmaya gelen bir ninja görüş alanına girmişti. "Bu kadar gülecek ne olduğunu öğrenebilme yetkisine sahip miyim acaba?" Kaine elini saçlarında dolaştırarak kıza bakmayı sürdürüyordu. Anlamamış gibi bir ifadesi vardı. Ardından genç kız tekrar konuşmaya başladı. "Bana öyle bakmassan bu bayanı memnun etmiş olursun..." Kaine oldukça rahat bir tavırla kafasını yana yatırarak az önce kurban verdiği kıza, ardından bundan tiksinmiş görünen kıza baktı. ''Aslında insanları rahatsız etmek oldukça keyifli biliyor musun? Ama neyse, bugün iyi günümdeyim.'' Bakışlarını elinden geldiğince normalleştirerek konuşmasını sürdürdü. ''Ne işiniz var burada peki hanımefendi? Özellikle bu saatte? Kılıcını hala elinde tutuyordu. Ancak rahat olmak istiyordu. Kılıcı göğüs kafesinden içeri sokarak arkasından çıkmasını sağladı. Ardından bir elini kılıcın kabzasına koyarak kızı dinlemeye başladı.

Tipinden anlaşılır bir cevap verdi karşısındaki kişi.İnsanları rahatsız etmek -özellikle de psikolojik açıdan- Nyoru'nun da çok hoşuna gidiyordu.Tam burada ne yaptığıyla ilgili cevap verecekken kılıcı içine neredeyse hiçbir şey olmamış gibi soktu. Nyoru'nun suratındaki tüm soğukkanlı ifade anında kaybolmuştu. Arkasında birbirini tutan elleri çözüldü ve öylece düştü.
"S-sen..." diyebildi sadece... Eli havaya kalktı yavaşça, işaret parmağının ucu bu tuhaf kişiyi gösterir açıya geldi.Anlık şoktan kurtulunca sağ kaşı kalktı ve ona işe anlam vermeye çalışan bakışlarla baktı.
"Sen... İlginçsin..." dedi orta sesiyle.İşaret parmağıyla yabancıyı göstermeyi kesip beline koydu. Normalde karşına çıkamayacağı bir sahneydi bu gördükleri.Hep suratında olan gülümsemenin tam tersi olarak daha neşeli ve daha gerçek bir gülümsemeydi bu. Daha fazla kekeleyip yabancının sorusuna cevap vermemenin kabalık olacağını fark edip belinden elini çekip kibar kız modeli gibi arkada ellerini kenetledi.
"Sadece Konohanın anlamsız gürültüsünden kurtulup farklı şeyler aramak istedi arsız ruhum.Bir şey böldüysem özürlerimi sunarım yabancı...
Minnettar gözüken bir gülümsemeyle gözlerini hafifçe kıstı.Ellerini birbirinden ayırmadan eğildi. Eflatun saçları omuzlarından dökülüp yer ile mesafesini küçültmüşlerdi. Doğrulunca minik dudaklarını araladı.
"İzninizle kendimi tanıtmak isterim efendim.Ben Iwasaki Nyoru.
Sesi mir kumaş cinsiyle eşleştirilirse bu kumaş muhtemelen orjinal Çin ipeği olurdu.İnsan değdiği anda içine hoş bir duygu yayılıyor,baharın huzurlu ılık esintileri etrafını sarıyordu adeta.

Karşısındaki ilginç bir kızdı. En azından diğer kızlar gibi çabucak dehşete kapılıp çığlık çığlığa bağırmıyorlardı. Bu tür kızlara oldu olası sinir olmuştu zaten. Kafa şişirmekten başka bir işe yaramazlardı genellikle. ''Ah şey, hiçbir şey bölmediniz hanımefendi. Ben de işimi yeni bitirmiştim zaten.'' Önündeki su birikintisine baktığında ağzından sızan kanlar olduğunu gördü. Normal insanlar için mutlak ölüm demekti, ancak kendisi için hiçbir şey ifade etmiyordu. Kendisini Nyoru olarak tanıtan kıza karşı bir şey hissetmemişti, ancak Iwasaki olduğunu öğrendiğinde aklındaki sorular yer yer kendini belli etmeye başlamıştı. Oldukça güçlü bir klan olduğunu duymuştu Iwasakilerin. Yine de, pek dikkat etmeye değer değildi. ''Ben de Jushiro Kaine, memnun oldum. Şu an bundan daha yakın olmasak daha iyi olur sanki. Pek uygun durumda olmadığımı görüyorsundur herhalde. Ah, sence de böyle güzel bir geceye taze kanın yarattığı o hoş kokunun eşlik etmesi gerekmiyor mu?''

"Kaine ha..." dedi içinden.Daha önce duymamıştı veya karşılaşmamıştı.Böyle bir tipi unutması zor olurdu zaten.
"Dilerim varlığım size problem çıkarmıyordur efendim." diyerek kafasını gökyüzüne çevirdi.Yıldızlar parıldıyordu siyah zemine dökülmüş simler gibi... Tam tepede bulutlardan uzak dolunay ona klanını hatırlatıyordu.İpeksi sesi yeniden duyuldu ormanın o kuytusunda.
"Gecenin büyüleyici güzelliğinde size katılıyorum efendim.Lakin ayın suratımıza vurduğu bu saatlerde kanın kırmızılığın parıldaması yerine yıldızların dikkat almasını isterdim.Yanılmayın.Kana karşı bir korkum ya da benzer bir duygum yok.Sadece bu sonsuzluk hissi veren mekanda fazla yırtıcı duruyor.Ne kadar öyle olduğunu düşünmesem de ben..."
Eflatun gözleri gecenin karanlığında daha da koyulaşıyordu.Bu tuhaf karşılaşmalarını her hareketinde sessizlikte kaybolan çan şıngırtıları insanı hipnozuna alıyordu sanki.Suratındaki iç duygularını gizleyen düşünceli,gizemli,güvenilmez gülümsemenin üstündeki gözleri direk Kaine'nin gözlerine kilitlenmişti.Parmaklarını kuğu gibi kullanarak boynundaki onu sıkan siyah kurdeleye götürdü.Hafifçe çözdü kurdeleyi.Avucuyla birlikte gökyüzüne kaldırdı ve rüzgarla uzaklara savrulmasına izin verdi.

Ona yalnızca arkadan el sallamayla yetindi.Suratındaki sahte gülümseme o gidene kadar sürdü.Daha sonraysa dondurucu derecede soğuk bir ifade belirdi yüzünde.Öylece ağaçlara bakıyordu.İnsanlar üzerinde bu denli antipatik izlenim bırakmasını kendine yediremiyordu.Belki Kaine'nin aklından böyle bir şey geçmemişti ancak konu sadece Kaine değildi.Son zamanlarda hiç kimse onun gülümsemelerine aldırmıyordu.Doğru düzgün kimseyle konuşması olmamış,kimse ona dostça bakmamıştı.Dostluk,arkadaşlık veya sevgi zırvaları pekala umurunda değildi. Ancak içindeki hırs sevgi duygusuna da işliyordu.

Geceleri dışarıda fazla dolaşmazdı. Gecenin huzurunu başka hiçbir yerde bulamıyordu. Bir de sabah güneşi vardı tabii tiryakileri listesinde.Hırsı nedeniyle daha fazla sinirlenmemek için yine o sahte gülümsemesiyle baktı dünyaya.İşi yaramıyordu şu sıralar belki ancak muhakkak üzerinde etkili olacak biri çıkacaktı karşısına.Son bir kez daha gecenin soğuk havasını içine çekti ve hızla ortadan kaybolarak Konoha'ya doğru yol aldı.