Gereksiz Yaşam..

Renji Köyü Konahada safça dolaşıyordu.Artık sıkılmıştı kendini geliştirmek istiyordu , Ona eğitecek jounin istiyordu.Fakat bunu yapacak kimse yoktu o kadar sıkılmıştıki tek eğlencesi göle taş atıp sektirmekti.Ve yine sıkıldığı için o gölün yanına gitmek istedi.Yolda yürürken önüne bakmıyordu.Gökyüzüne bakıp düşünüyordu.Neden bu köy bu kadar sıkıcıydıki??..Tam bir ağaca çarpacaktı ki bir refleksle son anda sıyrıldı.Gölün yanına vardığında göle baktı ve ay ışığından dolayı beliren sudaki yansımasına baktı kendine acıyordu.Kendini bile sevmiyordu artık.Cebinden bir kunai çıkartıp Yansımasına fırlattı.Ve yansımasını görmemek için yere çömelip Görüş mesafesini engellemek istiyordu.Yere oturdu , bağdaş kurdu ve eline taş alıp göle fırlatmaya başladı...

out: anlaşmalı rp değilse gelem mi?

Out: yok yok Ryuusuke lütfen gel anlaşmalı deil sadece kişi bekliyorum..

out: eh madem istiyorsun :D
in:
Haru üstündeki kırmızı-siyah zırh ile ormanda dolaşıyordu. Zırh bir ateş ejderini andırıyordu Haru'ya. Bu çok hafif zırhları giymesinin 'asıl' nedeni vücudunu değil kalbini korumaktı insanlardan. hayatında sadece bir kez, onun ninja olabileceğine inanan tek kişi olan dedesinin cenazesinde, ağlamıştı. Ağlamak bir zayıflıktı, sebebi ne olursa olsun.

Başını gökyüzüne dikti. Bembeyaz bulutlar gruplaşmış gibi ayrı ayrı duruyorlar masmavi sonsuzlukta. Geçenlerde bulunan genin cesedi herkesin sinirlerini germişti. Haru'nın bile. Bir çok aile çocukları için endişeye düşmüş ve onları akademiden almaya kalkışmıştı. Şu anda katilleri yakalamak için bir grup seçkin ninja göreve gitmişti. Sağ eliyle gözünün önüne düşen saçları kenara çekti. Saçını iki yandan toplamıştı güneşin herkesi yakmak istermiş gibi ışıldadığı bu günde. Öylesine dalmıştı ki sol tarafından gelen ses ile irkildi. Hemen kunailerine sarılmıştı, bulunan genin cesedinin ardından herkes gibi kendisi de gerilmişti. Katilin basit bir genin olamayacağı belliydi. Belki bir chuunin hatta jounin seviyesindeydi. Sesin geldiği yöne kafasını çevirdiğinde bir geninin suya taş attığını gördü. Bu kadar saçma bir şeyde eline kunai aldığı için kendinden utandı. Ancak kunaiyi yerine koymak yerine genine fırlattı.Kunai geninin yüzünü sıyırdı. "Ölen genin olayını duymadın mı? Buralarda tek başına dolaşman tehlikeli." dedi ifadesiz bir tonla. Kızıl saçları esen hafif rüzgarda dalgalanıyordu. Yavaşça genine doğru ilerledi. Gölün kenarına oturdu. Dizlerini kendine doğru çekti ve gölü izlemeye başladı. Gölde kendi yansımasını gördü. Duru sudaki yansıması bile korkutucuydu. Saçları yine önüne düşmüştü ve bu onu biraz da olsa çocuksu gösteriyordu, ama ne olursa olsun yüzünde ciddi ifade asla değişmiyordu. Eliyle saçını geriye attı tekrar. Suyun üstünde daha demin uyardığı geninin silütine bakarak konuştu. "Sana tek başına dolaşmanın tehlikeli olduğunu söylemiştim..." diye mırıldandı her zaman ki ifadesiz tonuyla.

Out:Bu arada bir takım kursana benimle birlikte 2 kişi daha al eğitim ver (:

İn:

"Sana tek başına dolaşmanın tehlikeli olduğunu söylemiştim..."..Bu söz Renjinin sinirlerini bozmuştu.Karşısındaki bir jounin bile olsa karşılık vermek zorundaydı.Ve"Ben hiçbirşeyden korkmam,akatsuki üyelerinden bile..Tehlikeliyse daha çok dolaşmaya başlarım,çünkü bu durgun köyde tehlike biraz daha eğlenceli hale getirebilir durumu.."dedi.Ve Kızıl Saçlarının arasından Haru'ya imrenircesine baktı.Ardından eline bi kunai aldı ve atabildiği kadar uzağa fırlattı.Haru ve Renji Kunai 'nin havada süzülüşüne bakarken Renji : "Görüyor musun..??Özgürlük..! Bir kunai kadar bile özgür değiliz..dedi.Hemen Ardından Sudaki silüetine baktı ve acırcasına güldü..

Ters bakışlarını sudaki yansımadan genine kaydırdı. 'Eğlenceye ölümüne susamak?' Saçma ve gereksiz bir istek. Kendisi de bir kunai çıkartıp havada süzülmekte olan kunaiye fırlattı. Kunai parçalara bölünürken Haru'nun fırlattığı kunai yoluna devam edip bir ağaca saplandı. "Sana gösterilen yoldan şaşmamalısın. Ancak o zaman güçlü olursun." dedi mırıldanarak. Kendisi her zaman kendi ninja yolunda hiç sapmadan ilerlemişti. Kendini her zaman daha güçlülerle kıyaslamış ve daha çok çalışmıştı. Umutsuzluğa düştüğü anlarda bile dedesinin ona verdiği kılıçtan güç almıştı. İyi bir ninja olmayı dedesine karşı bir görev olarak görüyordu. Ne olursa olsun bu kılıcın hakkını verecekti.

Orman huzurlu ve sakindi tüm ninjaların aksine. Kuşlar her zaman ki sevinçle ötüyordu. Arkasındaki ağaca yaslandı ve ormanı dinlemeye başladı. Gözü göl ile gökyüzünün birleştiği ufuk noktasındaydı. Elindeki kunaiyle oynuyordu yılların getirdiği alışkanlıkla. Aklına Kiri-Konoha savaşı gelmişti birden, sanki bu huzurlu havayı inadına bozmak istermiş gibi. Tüm arkadaşlarının gözünün önünde katledilmesi, insanların çığlıkları, basacak yer bırakmayan cesetler, ve Haru'ya 'Kızıl Lanet' lakabını veren o büyük patlama. Gözlerini kapatıp açtığında o cehennem kaybolmuş, yerini huzurlu orman almıştı yine. Yüzündeki ifadesizlik hâlâ yerinde duruyordu. Bu şekilde olmaya alışmıştı. Onun yüzünü gülerken hiç kimse görmemişti şu ana kadar, ya sinirli ya da tamamiyle ifadesizdi.

Haru çok alımlı bir kızdı fakat Renji onu ustası olarak görüyordu ve saygısı sonsuzdu.Haru'nun yüzündeki hiç gülmeyen ifadeyi anlamıştı biraz eğlendirmek için espriler yapmaya çalışıyordu fakat Haru'nun yüzündeki ifade bi türlü değişmiyordu.Çok olumsuz olay yaşamıştı belliki , Haru'nun kılıcını görünce kendi Zabimaru'sunu çıkarttı ve Haru'ya "Bu kılıcı görüyormusun..??.Bu Babamdan geri kalan tek hatıra.Babam 12 yaşındayken bunu bana vermişti.Ve 13 yaşındaykende Kardeşim Semiyaji'nin ihanetine uğradım..Uyandığımda eskiden geriye kalan bir kılıcım vardı.Ya senin..??Senin güzel kılıcının bi hikayesi varmı??-Varsa duymak isterim" dedi.Kılıcına bakarak.Ardından kafasını Haru'nun ağaca fırlattığı kunaiye çevirdi..

"Bu kılıcı görüyormusun..??.Bu Babamdan geri kalan tek hatıra.Babam 12 yaşındayken bunu bana vermişti.Ve 13 yaşındaykende Kardeşim Semiyaji'nin ihanetine uğradım..Uyandığımda eskiden geriye kalan bir kılıcım vardı.Ya senin..??Senin güzel kılıcının bi hikayesi varmı??-Varsa duymak isterim" Kılıcına baktı ve ardından tekrar gözlerini ufuğa dikti. "Dedem bunu bana ölmesinden kısa bir süre önce vermişti." diyerek kestirip attı. Arından zıplayarak ayağa kalktı ve kırmızı uzun saçlarını dalgalandıran rüzgar bitince konuşmaya başladı. "Madem buralarda dolanmaya devam etmekte -bu aptalca da olsa- kararlısın, bari bir kaç jutsu öğren." dedi ve ardından hemen elementini sordu. Eğer elementleri aynı değilse genjutsu öğretecekti. Hatta belki biraz elle dövüş çalışırlardı. O an aklına ne gelirse öyle yapacaklardı. Kollarını göğsünün altında kavuşturmuş bildiği jutsuları yokluyordu hafızasında. Her ne kadar bir jounin ile savaşırken pek bir şansı olmasa da bir kaç jutsu fazla bilmek her zaman işine yarardı. Hiç olmazsa chuunin sıanvında yardımı olurdu, bu tip sınavlarda her jutsunun önemi vardır. Ve tabii savaşlarda da...

Renji , Haru'nun bu teklifi karşısında çok mutlu olmuştu.Bir jounin den jutsu öğrenecekti.Onun istediğide buydu zaten.Renji hiç beklemeden "Katon" dedi.Ardından jutsularını en etkili bir şekilde Haru-sensei sine göstermeye başladı;

-Arkasına döndü ve karşısındaki 3 ağacı kendisine hedef olarak belirledi.Birinci ağaca baktı ve;

El Mühürlerini yapmaya başladı:Fare → Kaplan → Köpek → Öküz → Tavşan → Kaplan..
Daha sonra yüksek sesle : "Katon:Housenka No Jutsu" diye bağırdı ve ardından eline ağzına götürdü,çakrasını ağzında topladı ve bir anda üfledi.Ağzından çıkan birçok alev topu doğrudan ağaca isabet etti.Ve ağaç yanmaya başladı.

-Ardından 2.ağaca döndü ve;
Yine El mühürlerini yapmaya başladı: At → Yılan → Koç → Maymun → Domuz → At → Kaplan..
Daha sonra yeniden yüksek sesle : "Katon:Goukakyuu No Jutsu" diye haykırdı ve ardından elini tekrar ağzına götürdü ve yeniden çakrasını ağzına topladı ardından üfledi.Ağzından çıkan alev topu Housenka no jutsunun aksine bir taneydi fakat Housenka no jutsuda çıkan alev toplarından çok daha büyüktü.Çıkan Ateş Topu Doğrudan ağaca gitti ve 2.ağaç da kül haline geldi.

-Ardından 3.ve son ağaca döndü ve;
Yeniden ve son kez el mühürlerini yapmaya başladı: Yılan → Ejderha → Tavşan → Kaplan..
Daha sonra son kez yüksek sesle : "Katon:Ryüka No Jutsu"diye haykırdı ve ardından elini yeniden ağzına götürdü ve çakrasını ağzında topladı.Ardından son gücüyle üfledi.Ağzından çıkan alev daha önce yaptığı 2 jutsu ya benzemiyordu.O jutsular Renji çakrasını üflediğinden itibaren ağzından çıkıp ağaca doğru yönelmişti.Fakat bu jutsu da alev Renji üflediği sürece ağzından saçılmaya devam ediyordu.Doğrudan ağaca üfledi ve nefesi kesildiğinde durdu..

-Arkasını döndü ve Haru'ya 3 saniye boyunca büyük bir beklentiyle baktı.Daha sonra kendini çimlerin üstüne bıraktı.Bu 3 jutsuyu yapmak için çok çakra harcamıştı nede olsa o bir genin di artık bir kunai bile fırlatacak hali kalmamıştı.Ama can kulağıyla Haru'nun birşeyler söylemesini bekliyordu...

Sakin bir şekilde, hemen yanından geçip giden ateş toplarına hiç aldırmadan izliyordu jutsuları. 3 tane jutsu biliyordu toplamda. Ama bu pek de sorun teşkil etmiyordu. Elementinin katon olması işlerine yarayacaktı. Ancak onun öğrenebileceği seviyede daha güçlü bir jutsu yoktu ne yazık ki. Elemente bağlı kalmamaya karar verdi. Ancak geninin pek çakrası kalmışa benzemiyordu. Ona meditasyon yapmak için zaman vermeye karar verdi. Ancak bu zamanı boşa harcamak istemiyordu Haru. "Pekala.. Sana öğreteceğim jutsunun adı Kanashibari no Jutsu. Bu jutsu eğer bir savaşta donduysan çok işine yarar. Bir insanı veya bir hayvanı geçici olarak bağlayabilirsin." dedi ve "Kanashibari no jutsu." diye fısıldadı daha demin yaslandığı ağacın kovuğundaki sincaplardan birinin çakrasına odaklanarak. Jutsu D-Rank olduğu için bir bebek oyuncağı gibiydi Haru'ya. Sincap etrafta koştururken birden sanki felç olmuş gibi durdu. Ne yere oturabiliyordu ne de hareket edebiliyordu. yapabildiği tek şey nefes almaktı. "Bunu yapabilmek için jutsuyu kullanacağın kişinin çakrasına iyice odaklanmalı ve kontrol altına almalısın." dedi ve geninin yeteri kadar jutsu toplamış olmasını umdu.

Renji,yeterince çakra doldurmuştu ayağı kalktı gözleriyle ağaç kovuğundan çıkan başka bir sincabı takip etti.Gözlerini kapattı ve odaklanmaya çalıştı.Fakat henüz yeterince odaklanamıyordu.Başkasının çakrasına odaklanmakda neydi.Ama ne olursa olsun bu jutsuyu öğrenicekti.Gözlerini kapattı ve Sensei'sinin söylediklerini düşündü : "Bunu yapabilmek için jutsuyu kullanacağın kişinin çakrasına iyice odaklanmalı ve kontrol altına almalısın.."..Gözlerini kapattı ve sadece sincaba odaklanmaya çalıştı fakat yapamıyordu.Halbuki akademide chakra kullanma konusunda çok iyiydi.Haru'nun jutsuyu yaparkenki hareketleri aklına geldi.Tıpkı onun gibi ellerini kaldırdı ve sincaba yöneldi."Kanashibari No Jutsu diye fısıldadı...Olmamıştı..Fakat içinde yaklaştığına dair bir his vardı..Jutsunun seviyesi D- olduğundan fazla çakra yemiyodu bu yüzden defalarca kez deneyebilirdi.Gözlerini kapattı sincaba odaklandı.Ellerini kaldırdı ve "Kanashibari No Jutsu"diye fısıldadı...Gözlerini açtığında sincap kitlenmişti,fakat jutsuyu Renji yapmamıştı.Haru Renji ye yardım etmek için bir kere daha göstermişti.Nasıl Yapıyordu Haru..?! Tekrar gözlerini kapattı.Sincapa odaklandı ellerini kaldırdı ve "Kanahibari No Jutsu"diye seslendi.Gözlerini açtıp baktığında maalesef başaramamıştı.Fakat sincabın yürümesini birazda olsa zorlaştırmıştı.Tek sorun odaklanmaktı çakrasını toparlaması gerekiyordu.Sincaba yöneldi gözlerini kapattı..Ellerini kaldırdı ve sincaba yöneltti.Ardından "Kanashibari No Jutsu"diye fısıldadı.Gözlerini açtığında Sincap kitlenmiş bir biçimde duruyordu.İlk önce kendisinin yaptığından emin olamayıp gözleriyle Haru'yu süzdü fakat haru kollarıyla bağdaş kurmuştu ve hiç bir el mühürü yapmışa benzemiyordu.Sonunda Renji bu jutsuyu yapmayı başarmış ve Sensei'si Haru-chan sayesinde yeni bir teknik öğrenmişti..Ve Büyük bir beklentiyle Sensei'sine yöneldi..

Arkasındaki ağaca yaslanmış, kollarını göğsünün altında kavuşturmuş onu izliyordu sabırla. En iyi özelliklerinden biriydi sabırlı olması. Bazen görevlerde hareket edebilmek için saatlerce kıpırmadan durduğunu hatırlıyordu. Genin çakra kontrolünde biraz sorun yaşıyordu. 'Daha önce hiç başkasının çakrasını kontrol etmeye çalışmadı mı?' şeklinde bir soru belirmişti Haru'nun kafasında birden. Ancak bu sorunun ona bir şey kazandırmayacağını kendine hatırlatarak tekrar genine çevirdi gözlerini. Bir kaç başarısız denemeden sonra başarmış ve sincabı kitlemişti. "Kai." diye fısıldayarak sincabı serbest bıraktıktan sonra "Aferin." dedi her zaman ki ifadesiz tonuyla. Geninin çakrasını tükenmek üzereydi. Daha fazla jutsu öğretmeye çalışırsa genin bayılabilirdi. Veya Haru'nun çakrası onun çakrasını ezebilir ve bu genine zarar verebilirdi. Bu tehlikeyi de göz önüne alarak çakrasını iyice bastırdı Haru. "Bugünlük bu kadar yeter. Şimdi evine git ve dinlen." dedi ifadesiz tonuyla ve yine göl kenarına oturdu. Bir eliyle suya dokunuyor ve oluşan dalgaları izliyordu boş gözlerle...

Doğruydu.Gerçekten çok yormuştu kendini.Yürüyecek hali bile yoktu.Ayağa kalktı.Adım atmaya çalıştı ama yere düştü.Ayakları onu kaldıramıyordu artık.Nası söyleyeceğini bilmiyordu ama bi şekilde Sensei'sinden yardıım istemeliydi.Ama söyleyemezdi.Sanki Sensei-sinin ona yardım etmekten başka işi yoktu da ona yardım edecekti.Ama mecburdu,savunmasız bir halde burası çok tehlikeli olabilirdi.Bu yüzden Haru'ya dönüp "Yardım edebilirmisiniz , herkes sizin kadar güçlü değil.."dedi gülümseyerek ve ardından gözlerini kapattı..

Boş gözlerle suda oluşturduğu dalgalarla boşulan yansımasına bakıyordu. Gün sıcak ve sıkıcıydı. Uzun zamandır görev almıyordu. Bir takım almayı düşünmeye başlamıştı içten içe. Ancak küçük çocukların sorumluluklarını almak da yorucu ve sıkıcı bir olurdu. Ama birinin onların etrafında olup onları koruması gerekiyordu, özellikle şu sıralarda. Bu düşüncelerde sıyrılmasını sağlayan şey geninin sesiydi. "Yardım edebilirmisiniz , herkes sizin kadar güçlü değil.." Boş gözlerle bir süre ona baktıktan sonra ayağa kalktı. "Ne sıkıntı ama..." diye geçirdi içinden. Sonra geninin ensesinden tutup köyün içine shunshinledi kendini ve genini. Genini evlerin bulunduğu yerde bırakıp köyün sokaklarında kayboldu hızlıca. Tekrar ormana dönmeye üşendiğinden kendi evine girip üstündeki zırhı çıkarttıktan sonra kendini kanepeye atıp başını geri yasladı ve düşüncelere daldı. Dışarıdan gelen sesleri duymuyordu bile artık...