Öfke Üzerine...

Konu: Öfke Üzerine... Ptsi Kas. 30, 2009 5:06 pm

Öfke; şuanda bulunduğu bu durumu açıklayabilecek belkide tek kelimeydi. Ya da daha buna bir cümle bulmak gerekirse o cümlenin ağzından çıkabileceğinden emin değildi. Abisinin oraya gelmesiyle herşey altüst olmuştu, aklında ki o ölüm görüntüleri tamamen kaybolmuştu. Kuzeninin -abisinin- öldürdüğü o takım arkadaşları, tuzağa düşürdüğü küçük akademi öğrencileri hepsi aklında bir bir oluşuyordu. Ama onu öldüremezdi, en azından şuanda o kadar cesur değildi. Kendisinde bu gücü bulamıyordu bir türlü, onunla o kadar çok şey yaşamışlardı ki bir anda hepsini silemiyordu.

Ona eğer bir gün onu öldürme görevi verilirse ne yapacağını bilmiyordu. Aslında doğru olanı biliyordu onu öldürmeliydi hemde ardına bile bakmadan ama bunu yapacak kadar cesur olduğunu düşünmüyordu. Ayakları bu kez onu ilk çalışma yaptığı yerlerden birine getirmişti, aslında sık sık yanlız kaldığında buraya gelirdi. Burası hem çok sessiz hemde bulunması güç bir yerdi, etrafta ne olduğunu anlamadığı bir kaç kalıntıda vardı. Nefesini derin bir şekilde içine çektiğinde o aldığı koku onu herşeyden uzaklaştırmıştı. Yeni tekniğini bu sefer mükemmel bir şekilde yapıcağına inanıyordu.

En azından içine çektiği bu hava ona bunu söylüyordu. Yapabileceğini hissettiriyordu, belkide bunlar sadece aldatmacaydı. Ama o yinede buna inanıyordu, yapıcaktı. Derin bir nefes alıp çok kısa bir sürede ve hızlı bir şekilde el mühürlerini tamamladı. Sol eliyle sağ elinin bileğini tutup sağ elinide toprağa bastırdı. "Balçığın Yükselişi" Sıcaklığını toprağa yayıyordu ve bunun işe yarayacağındanda emindi. Bir kaç saniye içinde biraz ilerisinde topraktan kahverengine benzer renkte balçık topraktan yukarı süzülmeye başlamıştı. Belli bir süre akmaya devam ettikten sonra balçık baloncuk gibi şişip o şekilde duruyordu bir sürü balçığa aynı şey olmuştu çıktığı yerler belli bir bölgeyi sarar cinstendi.

Kasai terlediğini hissetti biraz yorulmuştu ama bu onu çokta zorlar cinsten değildi belkide sıcağın etkisiydi sadece. Olduğu yerden takla atlayarak geri çekildi. Gözlerini kapadı ve parmağını şıklattı balçıklar teker teker patlıyordu. Bunu aynı anda da yapabilirdi ama bir mayın havası yaratmak istemişti. Rakibinin kaçmasını istemiyordu, her birinin içinden yüksek derecede ateşler çıkıyordu ve Kasai uzakta olmasına rağmen gerçekten vücudunun yandığını hissediyordu. Tekniğini öğrenmenin gururuyla bulunduğu yere oturup dinlenmeye başladı. Birisini hissediyordu, bugün ikinci kez oluyordu bu..

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Aris Kasai'nin antremanına gözatmak için onun chakrasını hissettiği noktaya doğru gitmeye başlamıştı.Kasai'nin çakrasını çok iyi tanıyordu.Onun çakrası neredeyse mükemmel derecedeydi.Onun çakrası her zaman Aris'i çeken derecedeydi.Aris ormana girmiş ve çakranın bulunduğu yöne doğru gidiyordu.Onun tatlı çakrası Aris'i kendine çekiyordu.Aris bugün her zamankinin aksine Beyaz ve ortasında papyon olan sevimli ve birazda kısa bir elbise giymişti.Hava güneşli ve güzeldi.Normalde giymediği bu elbisesini bugün giyme gereği duymuştu.Kasai'nin çakrasını yoğun derecede hissetmeye başladığında yüzüne hafif bir sıcaklık vurmuştu."Hey!Kasai!Burası çok sıcak!Böyle giderse erimeye başlayacağım" dedi gülümseyerek.Karşısında her zamanki gibi ilgi çekici olan Kasai duruyordu.Siyah saçları her zamanki gibi rüzgarda dalgalanıyordu.Duruşu her zamanki gibi karizmatikti.Aris'in de saçları rüzgarda dalgalanmaya başlamıştı.Etrafta güçlü bir rüzgar eserek sıcaklığı Aris'in yüzüne vurmuştu."Ahhh...Çok sıcak!" şeklinde canının acımasından bahsediyordu.Kolları,bacakları ve yüzü yanmş gibiydi.(mecazi anlamda)Elbisesi kısa olduğu için bacakları bile bu sıcaktan etkilenmişti."Kasai Katon Jutsularını bu yüzden sevmiyorum.Ama sen geliştirince daha güçlü oluyor" dedi sevimli bir şekilde gülümseyerek

Konu: Geri: Öfke Üzerine... Ptsi Kas. 30, 2009 9:25 pm

Hissettiği chakraya yoğunlaşmaya başladı, gözlerini kapatmıştı. Kimin orada olduğunu bulmaya çalışıyordu köyün neredeyse ninja olanlarının hepsinin chakrasını biliyordu. Çünkü hepsi bilmesede kendi içlerinde değişgenlik gösteriyordu. Kasai bunu anladığı zaman bir savaşta olduğundan bunu iyi bir şekilde kullanabilmişti. Çokta işine yaramıştı tabi bunu o zamandan beri kimseye söylememişti. Belkide övünmekten hoşlanmadığı içindi, ne olursa olsun bunu başkalarınında fark ettiğinden emindi. Dibine oturduğu ağacın gövdesi sırtını rahatsız ediyordu ama aldırış etmedi.

Üzerindeki simsiyah uzun kollu kıyafetinin kollarını dirseğine kadar çekmişti. Beyaz teni siyah kıyafetinin altında çok güzel görünüyordu. Yüzü zaten oldukça güzel olan bir çocuk için bu durum daha da çekici bir hal alıyordu. Aklındaki düşüncelerden chakranın yakınına gelmesiyle kurtulmuştu. Daha sesini duymadan kim olduğunu anladı chakra onda sarhoş etkisi yaratmıştı. Kızın olduğu yere doğru baktı bu Aris'ti, gerçektende onun Kasai üzerinde böyle bir etkisi vardı. Kasai oturduğu yerden destek almadan ayağa kalktı.

Kolları vücudunun iki yanında salınık dururken Aris'in üstündekileri süzdü. Güzel görünüyordu, "Üzgünüm ama Katon saldırılarınada çalışmam gerekiyor, tabi ki senin yanında buna dikkat ederim" dedi yüzünde tatlı bir gülümseme oluşmuştu. Sesi soğuk ama aynı zamanda çok güzel çıkıyordu. Yüzündeki gülümseme pek herkesin görmeye kısmeti olmayan cinstendi. "Burada ne işin var?" dedi biraz önce balçıkların çıkıp patlayarak yaktığı o yere kaymıştı gözü gerçektende etraf yanık izleriyle doluydu. Böyle bir havada bir de bu teknik pek çekilmiyordu tabi ki ama buna çalışması lazımdı daha güçlü olmak için.

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Aris birazda olsa sersemlemiş gibiydi.Aniden aşağıya inen Kasai'ye dikkatle bakıyordu.Onun görünümüne hala alışamıyordu.Ne zaman görse çok karizmatik ve daha yakışıklı görünüyordu.Onun siyah saçları ve kıyafetleri her zaman birbiriyle uyumlu olurdu.Onu çok yavaşça gözden geçirmişti.Bembeyaz,pürüzsüz ve ilgi çekici bir ten,yumuşaklılığı uzaktan belli olan siyah saçlar,kendisinden uzun bir boy ve aşırı ilgi çeken ten rengiyle orantılı yakışıklı bir yüz.Aris hafifçe başını sallayarak kendine gelmişti.

"Burada ne işin var?"

Aris hafifçe başını eğerek "Seni görmeye geldim.Bu sıralar çok çalışıyorsun.Seni merak etmiştim ama...Galiba gelmemi istemiyordun." dedi kısık ve ince bir sesle.Biraz hayalkırıklığı yaşamış gibiydi.Daha çok "Seni gördüğüme sevindim" tarzı bir tepki bekliyordu.Bu "Neden buradasın!?" tarzı tepki onu biraz şaşırtmış birazda hayal kırıklığına uğratmıştı.Üstündeki hayatında asla giymeyeceği kıyafeti bile giymişti.Sadece sevimli göründüğü için bu elbiseyi giymek zorunda kalmıştı.Gelirken binbir zorlukla buraya gelmişti.Sokakta neredeyse kendine asılmayan kişi kalmamış gibiydi.

Şimdi hafif bir rüzgar esmiş ve Aris'in eteklerini havalandırmıştı.Başı yere doğru eğikti.Bembeyaz teni parlak güneş ışığında yeni doğmuş bir çiçek gibi parlıyordu.Kahverengi canlı saçları önüne gelmiş ve yüzünü kapatıyordu.

Konu: Geri: Öfke Üzerine... Ptsi Kas. 30, 2009 9:56 pm

"Hayır, gelmen iyi olmuş" dedi o tatlı gülümsemesi yeniden yüzüne yerleşmişti. Bu sefer biraz önce kırdığı potu düzeltmişti, genelde başkalarının hakkında düşündüğü şeyi umursamasada Aris farklıydı. Onun dedikleri, hakkında hissettiklerini çok önemsiyordu. Neden bilmiyordu ama böyleydi işte, hatta çoğu zaman tekniğini ilk keşfettiğinde ona gösterirdi. İçini çekti, karşısında ki kız gerçektende çok güzeldi. O teni, en ağır içkinin vereceği sarhoşluktan bile daha çok sarhoş eden kokusu, onu içine çeken gözleri...

Kasai, Aris'e bakmaya doyamıyordu. Birden onu ilk gördüğü zamanı hatırladı, bir kaç hafta önce savaşın ortasındaydı. Etrafında yatan onlarca bedenin arasında ayakta duruyor vücudunda ki kanları hiçe sayarak kendini savunmaya çalışıyordu. O anki herşeyi Kasai'yi kendisine çekmişti, dağınıklığı savaşçı hali, o korunaksız duruşu, masumluğu, herşeyi onu kendisine çekmişti. O günde öyle olmuştu birlikte görevini tamamlamış ardından köye kadar dönmüşlerdi.

Sonunda kendisine geldi, yüzünde çok tatlı bir gülümseme oluşmuştu. Saçları olduğundan daha dağınıktı ve dirseğine kadar çektiği kıyafetinin kollarıda yeniden düzelmişti. Kalbi hızlı atıyordu ama onu sakinleştirmeyi başardı, zaten isteyipte yapamadığı bir şey olmamıştı şuana kadar. Yavaşça Aris'in üstüne doğru yürümeye başladı ve sonrada kollarıyla onun zarif yumuşak vücudunu sararak sarıldı. "Seni gerçekten özlemişim" sesi biraz daha kısık ama aynı tatlılıkta çıkmıştı.

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

"Seni gerçekten özlemişim"

Aris'in yüzünde tatlı bir gülümseme oluşmuştu.Kendisini saran nazik ve sıcak kolları hissetmek onu bulutların üstünde gibi hissettiriyordu.Kasai'nin sıcak kollarından ayrılmak istemiyor gibiydi.Kalbi yerinden çıkacak gibiydi.Kahverengi saçları Kasai'nin kollarının üstünde kalmıştı.Kasai'ye en yakın olduğu zaman bu zaman gibiydi.Onun saçlarının ve teninin kokusunu alabiliyordu.Tatlı ve güzel bir koku...Sanki yıllardır onunla beraber gibiydiler.Şimdi bu arkadaşlık dışı gelen sarılış onun ağlayacak kadar mutlu olmasına sebep oluyordu.Asla olmayan ailesi ve kanlı geçmişinin üstüne çekilen bu perdenin aydınlık tarafında yer alıyordu Kasai.

Onu o savaşta hatırlıyordu.Aris kanlar ve ölü bedenlerin içerisinde gezinip savaşmaya devam ederken görmüştü onu.Kasai öylece durmuş kendini izleyen bir melek gibiydi.Bir anlık Kasai'ye baktığı için kolları kanlar içerisinde kalmıştı.O kanlı günü asla unutamayacaktı Aris.O kanlı gün artık hayatına kazınmıştı.

"Bende seni çok özledim" dedi tatlı bir ses tonuyla.Aris kollarını uzatarak sıkıca sarılmıştı Kasai'ye.Onun tatlı kokusunu içine çekiyor ve onu bir daha göremeyecekmişçesine bu anı saklıyordu.Onun bembeyaz bedenini çok net görebiliyordu.Çekici,yakışıklı,karizmatik ve bunların üstüne yetmezmiş gibi çok iyi niyetli birisiydi Kasai.O bir meleğin vücut bulmuş hali gibiydi.

Konu: Geri: Öfke Üzerine... Ptsi Kas. 30, 2009 10:27 pm

Onu sanki hiç bırakmayacakmışçasına kollarıyla sarıyordu ama bunu yaparken o kadar naziktiki bu gerçekten çok garip geliyordu. Kasai o savaş anlarında bile soğukkanlılığını korumuştu ama onu bu hale getiren en büyük etmenlerden biride yanında bulunduğu bu güzel kızdı. Aris ona hem çok destek olmuş hemde sevgisiyle onun düzelmesine yardım etmişti. Onun içindeki buzları sevgisiyle birlikte çok hızlı bir şekilde eritmeyi başarmıştı. İşin aslını söylemek gerekirse Kasai'de bundan oldukça mutluydu, şuanda bulunduğu bu durumu hiç bir şey ile değiştirmezdi.

"Bundan sonra seni yanımdan ayırmayacağım, özellikle böyle savaşlarla dolu günlerde sana bir şey olmasına izin veremem" sesi her zamankinden biraz daha ürkek çıkmıştı. Sesindeki o hafif ton kaybı bile onun üzüldüğünü gösteriyordu. Kasai gerçektende Aris'e bir şey olması düşüncesinden korkmuştu, hiç bir zaman hiçbir şeyden olmadığı kadar çok korkmuştu hemde o yüzden onu canı pahasına koruyacaktı. Kokusunu derin bir nefes alarak içine çekti ve biraz geriye çekilip kendi dudaklarını Aris'in yumaşak ve tatlı dudaklarıyla buluşturdu. Kısa ama tutkulu bir öpücükten sonra kendisini çekti.

Bu yaptığı yanlış mıydı bilmiyordu üstelik Aris'in hislerini bilmeden hareket etmişti. Ama yinede pişman değildi, kalp atışları hala çok hızlıydı. Bunu durdurması imkansız gibiydi ve durdurmayada niyeti yoktu. Bu heyecan onu bir şekilde mutlu ediyordu, çünkü bu heyecan olduğu sürece Aris'in yanında olduğunu biliyordu. Tabiki bunun görevlerinde dikkatini dağıtmasına izin veremezdi ama yinede bundan hoşlanıyordu. Sürekli yanında olmasını ve bu şekilde hissettirmesini istiyordu.

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Kasai'nin Aris'in dudaklarına kondurduğu hafif öpücük sonrası Aric donakalmış gibiydi.Uzun süredir yakın olduğu ve ne zaman onunla ykaınlaşsa kalbi delicesine atmasını sağlayan Kasai şimdi kendisini öpmüştü.Ölecekmiş gibi olmuştu.Bir an bacaklarından tüm güç kesilmiş ve ayakta duramayacakmış gibi olmuştu.Kendisinin ilk öpücüğünü Kasai almıştı.Şimdi emin olmuş gibiydi.Kasai'yi seviyordu.

"B-beni öptün.Bu-Bu gerçek değilmi?Hayal görmüyorum değil mi?" dedi kısık ve şaşkın bir sesle.Yanakları kızarmıştı.Kalbi deli gibi atıyordu.Elini uzatarak Kasai'nin yüzünü koydu.Onun sıcak tenini hissedebiliyordu."Bu bir rüyaysa bile çok gerçekçi olmalı.Bir an mutluluktan ölecektim" dedi hem kızarmış hemde gülümseyen tatlı ifadesiyle.

Kasai'yi elinden tutarak hafifçe kendisine çekerek onu hafif ve nazik bir şekilde öptü.Hafifçe geri çekilerek "Tanrım...Bunun bir rüya olmadığından şimdi emin oldum" dedi şaşırmış bir ifadeyle.Kasai'ye hafifçe sarılarak onun kulağına iki sihirli sözcük fısıldadı."Seni Seviyorum"Yüzü kıpkırmızı olmuştu.Hayatında ilk defa aşık olmuştu.İlk defa bir ailesi olmuş ve ilk defa mutluluğu tatmıştı.

Konu: Geri: Öfke Üzerine... Ptsi Kas. 30, 2009 10:48 pm

Mutluluk; bütün gününü büyük bir nefret ve kinle geçirdikten sonra elde ettiği kazanç, zafer. Garip bir günün ardından belkide gelebilecek en büyük kazanç. Gerçekten bu şuana kadar duyduğu en güzel histi. Bunu hiç bir şeye kesinlikle değişemezdi. Olaylar tıpkı bir rüyadaymışçasına ilerliyordu, herşey o kadar güzeldi ki bunu bozmak isteyecek kişi kim olursa olsun Kasai onu şuanda burada yok edebilirdi. Böyle güzel bir şey nasıl olurda böyle kötü bir günde ortaya çıkabilmişti. Herşey o kadar üst üste binmesine rağmen bu kadar kolay bir şekilde çözülmesi...

"Özür dilerim sevgilim ama şuanda gitmek zorundayız" dedi kelimeler ağzından bir şarkı söylüyormuş gibi çıkıyordu. O kadar güzel bir tonda konuşmaya başlamıştı ki sanki şuana kadar hiç bir cümle kurmamış gibiydi. Hayatında bundan daha iyi bir şekilde konuştuğunu o bile hatırlamıyordu. Aşk, gerçekten garip bir duyguydu ve insana garip şeyler yaptırabiliyordu. Hatta kişiliklerine kadar değiştirebiliyordu, şuanda olduğu gibi. Kasai o sıcakkanlı haliyle soğuk tavrını birleştirmiş bir şekle girmişti.

Hava artık karardığından gitmeleri gerekiyordu, savaş bir süreliğine bitmişte olsa bu onların güvende olduğunu göstermiyordu. Bugün o kadar çok yorulmuşlardı ki, aslında bu öpücükler herşeyi bir anda silip onu enerjiyle doldurmuştu. Ama yinede bu saatte burada bu şekilde bulunmak pekte onları iyi bir durum içine sokmazdı. Kasai ayağa kalktığı gibi Aris'i kucağına aldı. Onun vücuduna dokunmak bile heyecandan kalbini yerinden çıkartacakmış gibi oluyordu. Karanlıkta istemsizce Sharingan'ı açtı gözleri bu şekilde çok daha korkutucu ve çekiciydi. Kasai ileriye bakarak kucağında ki Aris'i evine doğru götürüyordu.

Konoha Genin Mesaj Sayısı : 223 Kayıt tarihi : 30/11/09

Aris'in yüzü kıpkırmızı olmuştu.Kasai onu kucaklayarak yürümeye başlamıştı.Kasai'ye güveni sonsuzdu.Şüphesiz ki Kasai'yi kendinden bile çok seviyordu.Bu yüzden ona herşeyden çok güveniyordu.Öleceğini bilse onun elini tutmaktan çekinmezdi.Onun dediklerini şu zamana kadar sorgulamadan yerine getirmişti.Şimdi Kasai'nin elleri kendi vücuduna değdiği an yüzünde kızarıklık 3 katına çıkmış gibiydi.

Aris hafifçe gülümsemeye başlamıştı.Onun tatlı gülümsemesi görülmeye değer derecede güzeldi."Beni taşıman gerekmiyordu" dedi gülümsemeye devam ederek.Başını Kasai'nin boynuna yaslayarak sesini bile çıkarmadan yolculuğa devam etti.Kasai'nin yanında olmak cennetten bile güzeldi.Ona sarılmak,öpmek ve onun yanında olduğunu hissetmek...Herşeyden güzeldi.Onun bembeyaz tenine dokunabiliyordu.Bundan başka ne isteyebilirdi ki?